ฟ (ฟัน) เป็นพยัญชนะ ตัวที่ 31 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก พ (พาน) และก่อนหน้า ภ (สำเภา) จัดอยู่ในกลุ่มอักษรต่ำ ในระบบไตรยางศ์ มีชื่อเรียกกำกับว่า “ฟ ฟัน”ในทางอักขรวิธี อักษร ฟ เป็นได้ทั้งพยัญชนะต้นและพยัญชนะสะกด กรณีทับศัพท์ภาษาอังกฤษ ใช้แทนเสียง [f] ทั้งพยัญชนะต้นและพยัญชนะสะกด หรือ [v] ในตำแหน่งพยัญชนะสะกด