N. campanulata ถูกเก็บได้ครั้งแรกในวันที่ 9 กันยายน ค.ศ. 1957[4][I] บนภูเขาอิลาส บันกาแอน (Ilas Bungaan) โดย เอ.เจ.จี. 'ด็อก' โคสเทอร์แมนส์ (A.J.G. 'Doc' Kostermans) หัวหน้าแผนกพฤกษศาสตร์ของสถาบันวิจัยป่าไม้ที่โบกอร์ (Bogor) ขณะเดียวกันคณะสำรวจเก็บตัวอย่างของ N. mapuluensis ได้ด้วย โคสเทอร์แมนส์เขียนถึงการค้นพบของเขาไว้ว่า:[1]

ฉันได้ทำงานของกรมป่าไม้ที่ซังกูลิรัง (Sangkulirang) และเมื่อเสร็จสิ้นฉันต้องการที่จะตรวจสอบเกี่ยวกับดอกไม้หิน "อิลาส บันกาแอน"[II] ที่ตอนบนของแม่น้ำ หลังจาก 10 วันในการเดินทางฉันเห็นหินสีค่อนข้างเหลืองในครั้งแรก แล้วก็พบว่ามันคือใบของหม้อข้าวหม้อแกงลิงที่ขึ้นอยู่บนหินสูงที่ลาดชันซึ่งสูงขึ้นไป 50 ม. เราตัดไม้เพื่อสร้างบันไดแล้วปีนขึ้นไป หม้อข้าวหม้อแกงลิงนี้ไม่มีดอกหรือผลแต่เราพบถ้ำ ในถ้ำมีโลงศพที่คล้ายเรือที่สลักหัวสุนัขไว้ที่ปลายทั้งสองด้าน ภายในมีกระดูกที่ถูกตัดศีรษะ

N. campanulata ถูกแจกแจงลักษณะโดยไซเกะโอะ คุระตะ (Shigeo Kurata) ในปี ค.ศ. 1973 บนพื้นฐานตัวอย่างเพียงตัวอย่างเดียว ที่ชื่อ Kostermans 13764 ที่ถูกเก็บรักษาที่หอพรรณไม้ของสวนพฤกษศาสตร์สิงคโปร์[5] ต้นแบบอื่นๆที่ถูกรักษาไว้มีดังนี้ : ตัวอย่างคู่ตัวอย่างต้นแบบถูกติดป้ายไว้ว่า "spec. nov.!" ถูกรักษาไว้ที่พิพิธภัณประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติในปารีส ตัวอย่างคู่ตัวอย่างต้นแบบมากกว่าสองตัวอย่างถูกเก็บรักษาไว้ที่สวนพฤกษศาสตร์นิวยอร์ก[4][6]

ฉะนั้นคุระตะจึงแถลงถึงตัวอย่างว่าเป็นพืชถิ่นเดียวตามสถานที่พบเพียงแห่งเดียวนี้ โดยมีถ้อยคำแกลงดังนี้ : "สามารถสันนิษฐานได้ว่าเนื่องจากถิ่นอาศัยของมันตามที่บันทึกไว้น่าจะเป็นทรายและผาหินปูนที่ความสูง 300 ม."[5][1]

ตัวอย่างของ N. campanulata ขาดส่วนโครงสร้างดอกไป จนกระทั่งถูกค้นพบอีกครั้งในปี ค.ศ. 1997