รถไฟฟ้าขนส่งมวลชน

ปัจจุบัน ระบบรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนในกัวลาลัมเปอร์ มีจำนวน 6 สายต่อ 4 ผู้ดำเนินการ รวมทั้ง รถไฟเร็วกัวลาลัมเปอร์ และเคเรตาปิทะนาห์มลายู (เคทีเอ็ม) ซึ่งเป็นผู้ดำเนินการรถไฟที่ใหญ่ที่สุดในปัจจุบัน โดยเฉพาะเคทีเอ็ม ซึ่งมียอดผู้โดยสารรวม 30,934,651 คนในปี ค.ศ. 2005[3] ระบบรถไฟฟ้าขนส่งมวลชน แบ่งออกเป็นสามประเภท: รถไฟฟ้ารางเบา, รถไฟฟ้าชานเมือง และรถไฟฟ้ารางเดี่ยว ส่วนรถไฟฟ้าระหว่างเมืองนั้น ไม่นับเป็นรถไฟฟ้า

รถไฟฟ้ารางเบา

รถไฟฟ้ารางเบาในกัวลาลัมเปอร์ มี 2 สาย ได้แก่ สายเกอลานาจายา (สายสีชมพู) และสายอัมปัง (สายสีเหลือง)

สายเกอลานาจายา เป็นสายที่สำคัญที่สุด เชื่อมระหว่างย่านเกอลานาจายา กับย่านกมบัก ในพื้นที่ทางตอนใต้และตอนกลางของกัวลาลัมเปอร์ ปัจจุบัน มีผู้โดยสารเฉลี่ย 170,000 คนต่อวัน และจะเพิ่มเป็น 350,000 คนในวันชาติ สายนี้มีระยะทาง 29 กิโลเมตร เป็นรถไฟฟ้าไร้คนขับยาวอันดับที่สามของโลก รองจาก สกายเทรนแวนคูเวอร์ (49.5 กิโลเมตร) และ รถไฟใต้ดินลีล (32 กิโลเมตร) สายเกอลานาจายามีสถานียกระดับ 16 สถานี สถานีใต้ดิน 5 สถานี

สายอัมปัง เป็นอีกสายหนึ่งที่ดำเนินการโดยรถไฟเร็วกัวลาลัมเปอร์ มีสายย่อยสองสาย ได้แก่ สายอัมปัง และสายศรีเปอตาลิง มีผู้โดยสาร 120,000-150,000 คนต่อวัน[4] ระยะทางรวม 27 กิโลเมตร เนื่องมีสองสายย่อย จึงมีสถานีปลายทางฝั่งใต้สองแห่ง มีจำนวนสถานีทั้งหมด 29 สถานี

รถไฟฟ้าชานเมือง

กัวลาลัมเปอร์มีระบบรถไฟชานเมืองที่หนาแน่นมาก ผู้ดำเนินการที่สำคัญได้แก่ เคเรตาปิทะนาห์มลายู (เคทีเอ็ม) และ เอ็กซ์เพรสเรลลิงก์ มีรถไฟชานเมือง 4 สาย ได้แก่ สายพอร์ตกลัง, สายเซอเริมบัน, สายย่อยรวัง-กัวลากูบูบาห์รู และสายเคแอลไอเอ แทรนสิต ซึ่งสายเคแอลไอเอ แทรนสิตจะดำเนินการโดยเอ็กซ์เพรสเรลลิงก์ ในขณะที่อีกสามสายที่เหลือจะดำเนินการโดยเคทีเอ็ม ภายใต้โครงข่ายที่ชื่อ รถไฟชานเมืองเคทีเอ็ม เส้นทางทั้ง 4 สาย จะผ่านสถานีรถไฟเซ็นทรัลกัวลาลัมเปอร์ โดยสายเคแอลไอเอ แทรนสิต จะใช้รางร่วมกับสายเคแอลไอเอ เอ็กซ์เพรส

รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยาน

รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ ดำเนินการโดยเอ็กซ์เพรสเรลลิงก์ เช่นเดียวกันกับเคแอลไอเอ แทรนสิต รถไฟฟ้าใช้เวลาในการเดินทาง 28 นาที ความเร็วสูงสุด 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ความถี่ทุก ๆ 15-20 นาที

รถไฟฟ้ารางเดี่ยว

รถไฟฟ้ารางเดี่ยวในกัวลาลัมเปอร์ มีเส้นทางเดียว เชื่อมต่อระหว่างสถานีรถไฟเซ็นทรัลกัวลาลัมเปอร์ กับย่านบูกิตบินตัง ระยะทางทั้งหมด 8.6 กิโลเมตร จำนวน 11 สถานี เป็นสถานียกระดับทั้งหมด จำนวนผู้โดยสาร 36,000 คนต่อวัน ปัจจุบันดำเนินการโดยบริษัทรถไฟเร็วกัวลาลัมเปอร์[5]

รถโดยสารประจำทาง

กัวลาลัมเปอร์มีระบบรถโดยสารที่ไม่ค่อยดีเมื่อเทียบกับเมืองอื่น ๆ[6] บริษัท แรพิดเคแอล เป็นบริษัทรถโดยสารประจำทางที่ใหญ่ที่สุดในประเทศมาเลเซีย ปัจจุบันมีจำนวน 177 เส้นทางต่อรถโดยสาร 849 คัน

รถโดยสารประจำทางมี 4 ประเภท ได้แก่ รถด่วน, รถรับ-ส่งภายในตัวเมือง, รถเร็ว และ รถธรรมดา ซึ่งแต่ละประเภทจะใช้ตัวย่อ E, B, U และ T ตามลำดับ ในขณะที่บริษัทอื่น ๆ จะใช้หมายเลขรถแทน เพื่อป้องกันการสับสน

ในกัวลาลัมเปอร์ มีสถานีขนส่งผู้โดยสารหลัก 4 แห่ง ได้แก่ เคแอลเซ็นทรัล, เคแอลซีซี, มาลูริ และติติวังซา โดยทั้งหมดล้วนตั้งอยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้า นอกจากแรพิดเคแอลแล้ว บริษัทอื่น ๆ ได้แก่ เมโทรบัส ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1992 ซึ่งเป็นบริษัทรถโดยสารที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 2 ของกรุง รองจากแรพิดเคแอล