การข่มขืนแฟน (อังกฤษ: date rape) กล่าวถึง การข่มขืน หรือกระทำการขืนใจทางเพศต่อแฟน ซึ่งเป็นบุคคลที่รู้จักกันดีเมื่อเกิดความไม่ยอมของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ในทางกฎหมายไม่มีความแตกต่างระหว่างการข่มขืนแฟน และการข่มขืนคนไม่รู้จัก แต่ในทางปฏิบัติมักจะไม่มีการแจ้งเอาความจากฝ่ายที่ถูกข่มขืนสถานการณ์ของการข่มขืนแฟนมักจะหาข้อสรุปที่แน่นอนไม่ได้ เนื่องจากทางผู้เสียหายอยู่ในสภาวะที่ตัดสินใจไม่ได้ระหว่างการเสียหายทางร่างกายเนื่องจากการถูกข่มขืน กับการแจ้งจับแฟนของตัวเอง ซึ่งหมายถึงการสูญเสียแฟนในขณะนั้น รวมถึงการเสียชื่อเสียงต่อสังคม ผลสรุปส่วนมากจะจบลงที่ผู้เสียหายยอมไม่เอาเรื่อง ถึงแม้ว่าจะมีร่องรอยของการถูกข่มขืนอยู่ ผลนี่เองทำให้ผู้ข่มขืนมั่นใจได้ว่าสามารถข่มขืนแฟนโดยจะไม่ถูกแจ้งจับ อย่างไรก็ตามผลของการถูกแฟนข่มขืนมักจะนำไปสู่เหตุที่ต้องเลิกรากับแฟนในที่สุดในสหรัฐอเมริกาได้มีการให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่อง "การป้องกันการถูกแฟนข่มขืน" รวมถึงการให้ความรู้ในการป้องกันการตั้งครรภ์ และสนับสนุนให้ผู้เสียหายไม่ยอมความต่อผู้ข่มขืน ในประเทศไทยจากผลสำรวจของ ดร.เพ็ญจันทร์ ประดับมุข-เชอร์เรอร์ คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล กล่าวว่ามีร้อยละ 7 จากกลุ่มสำรวจได้ข่มขืนแฟน[1]