การดูดกลืน (absorption) ในทางฟิสิกส์แล้ว เป็นปรากฏการณ์ที่สสารทำการดูดกลืนแสง หรือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าชนิดต่าง ๆ แล้วเปลี่ยนแปลงไปเป็นพลังงานภายใน เช่น พลังงานความร้อน[1] เป็นหลักการพื้นฐานของ สเปกโทรโฟโตเมตรีในเคมีวิเคราะห์ตามทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัม สภาพเฉพาะของสสาร (สถานะของการโคจรของอิเล็กตรอน การแกว่งกวัด และ การหมุน ของโมเลกุล ฯลฯ) จะเป็นค่าไม่ต่อเนื่อง เมื่อสารได้รับการฉายรังสีด้วยแสงที่มีความยาวคลื่นเท่ากับความแตกต่างของพลังงานระหว่างสถานะเหล่านี้ สารจะดูดกลืนพลังงานและเกิดการเปลี่ยนสถานะ ซึ่งจะทำให้สาร อยู่ในสภาวะถูกกระตุ้น (แต่ในความเป็นจริงมีข้อจำกัดอื่น ๆ เช่น การห้ามสปิน ดังนั้นจึงไม่ได้ถูกกำหนดแค่โดยค่าพลังงานเท่านั้น)อันที่จริงแล้ว สสารไม่ได้ปล่อยพลังงานแค่ที่ดูดซึมไปเท่านั้น แต่เกิดพลังงานขึ้นจากการกลับจากสถานะถูกกระตุ้นไปยังสถานะพื้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากส่วนหนึ่งของพลังงานผ่านกระบวนการที่ไม่มีการแผ่รังสี จึงไม่ถูกปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ในรูปของแสงที่มีความยาวคลื่นและความเข้มเท่ากันกับแสงที่ถูกดูดกลืน ดังนั้นจึงสังเกตได้ว่าแสงบางส่วนยังคงถูกดูดกลืนโดยสสารโดยทั่วไปแล้ว การเปลี่ยนผ่านโมเลกุลอิเล็กตรอนจะเกิดขึ้นที่ความยาวคลื่นในย่านรังสีอัลตราไวโอเลต ช่วงคลื่นที่ตามองเห็นได้ และอินฟราเรดนอกจากนี้ เมื่อสสารถูกฉายด้วยแสงขาว และส่วนหนึ่งของสารนั้นถูกดูดกลืน สารนั้นจะถูกสังเกตเห็นเป็นสีเสริมของแสงที่ถูกดูดกลืน