การใช้งานของ CT เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา[7]. ประมาณ 72 ล้านสแกนได้ดำเนินการในประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 2007[8]. ในจำนวนนี้, พวก 6 ถึง 11 เปอร์เซ็นต์จะทำในเด็ก[24] เพิ่มขึ้นเจ็ดถึงแปดเท่าจากปี 1980[23]. การเพิ่มขึ้นที่คล้ายกันได้เห็นในยุโรปและเอเชีย[23]. ในคัลการี ประเทศแคนาดา, 12.1% ของผู้ที่ถูกส่งไปที่แผนกฉุกเฉินด้วยการร้องเรียนอย่างเร่งด่วนจะได้รับการสแกน CT, มากที่สุดคือสแกนที่ศีรษะหรือช่องท้อง. อย่างไรก็ตาม ร้อยละของผู้ได้รับ CT แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดโดยแพทย์ฉุกเฉินที่ได้ตรวจพวกเขาจาก 1.8% เป็น 25%[46]. ในแผนกฉุกเฉินในสหรัฐ, การถ่ายภาพด้วย CT หรือ MRI จะทำใน 15% ของคนที่ส่งเข้ามาโดยได้รับการบาดเจ็บในเมื่อปี 2007 (เพิ่มขึ้นจาก 6% ในปี 1998)[47].

การใช้งานที่เพิ่มขึ้นของ CT สแกนอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดอยู่ในสองสาขา: การตรวจคัดกรองของผู้ใหญ่ (คัดกรอง CT ของปอดในผู้สูบบุหรี่, ส่องกล้องลำไส้เสมือน, CT การคัดกรองโรคหัวใจและ CT ทั้งร่างกายในผู้ป่วยที่ไม่มีอาการ) และการถ่ายภาพ CT ของเด็ก. เวลาในการสแกนถูกลดลงให้เหลือประมาณ 1 วินาที, เพื่อขจัดความต้องการที่เข้มงวดสำหรับจุดตรวจที่จะยังคงให้อยู่นิ่งๆหรือผ่อนคลาย, เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการเพิ่มขึ้นมากในผู้ป่วยเด็ก (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวินิจฉัยไส้ติ่ง)[9]. ณ ปี 2007 ในประเทศสหรัฐอเมริกา, สัดส่วนของ CT สแกนจะดำเนินการโดยไม่จำเป็น[26]. บางสถานที่ประมาณการตัวเลขนี้อยู่ที่ 30%[24]. มีหลายเหตุผลสำหรับเรื่องนี้ได้แก่:.. ความกังวลทางกฎหมาย, สิ่งจูงใจทางการเงิน, และความปรารถนาโดยประชาชน[26]. ตัวอย่างเช่นผู้มีสุขภาพดีบางคนจ่ายด้วยความโลภที่จะได้รับ CT สแกนเต็มร่างกายในการตรวจคัดกรอง, แต่ก็ไม่ได้เป็นที่ชัดเจนว่าผลประโยชน์จะมีน้ำหนักเกินความเสี่ยงและค่าใช้จ่าย, เพราะการตัดสินใจว่าจะรักษาเนื้องอกที่เจอโดยบังเอิญ (อังกฤษ: incidentalomas) หรือไม่และอย่างไรจะเต็มไปด้วยความซับซ้อน, การได้รับรังสีจะสะสมและไม่ใช่สิ่งที่จะละเลยได้, และเงินสำหรับการสแกนจะเกี่ยวข้องกับต้นทุนค่าเสียโอกาส (มันอาจจะมีการใช้จ่ายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าในการตรวจคัดกรองกลุ่มเป้าหมายที่ชัดเจนมากขึ้นหรือใช้กลยุทธ์ในการดูแลสุขภาพด้วยวิธีอื่นๆ)[26].