การอนุรักษ์ทางทะเล หมายถึงการศึกษาการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลทางกายภาพ และทรัพยากรทางทะเลทางชีวภาพตลอดจนระบบนิเวศ โดยเป็นการป้องกันและรักษาระบบนิเวศในมหาสมุทรและทะเลผ่านการจัดการตามแผนเพื่อป้องกันการแสวงประโยชน์จากทรัพยากรเหล่านี้ การอนุรักษ์ทางทะเลเป็นผลมาจากผลกระทบที่เกิดขึ้นในสิ่งแวดล้อมของเรา เช่น การสูญพันธุ์, การทำลายถิ่นฐานธรรมชาติ และการเปลี่ยนแปลงของระบบนิเวศ[1] รวมถึงมุ่งเน้นไปที่การจำกัดความเสียหายของมนุษย์ต่อระบบนิเวศทางทะเล, การฟื้นฟูระบบนิเวศทางทะเลที่เสียหาย และรักษาสายพันธุ์ที่อ่อนแอ ตลอดจนระบบนิเวศของสิ่งมีชีวิตทางทะเล การอนุรักษ์ทางทะเลเป็นระเบียบวินัยที่ค่อนข้างใหม่ซึ่งได้พัฒนาขึ้นเพื่อตอบสนองต่อประเด็นทางชีววิทยา เช่น การสูญพันธุ์ และที่อยู่อาศัยใต้ทะเลที่เปลี่ยนไปนักอนุรักษ์ทางทะเลพึ่งพาหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่ได้จากชีววิทยาทางทะเล, สมุทรศาสตร์ และวิทยาศาสตร์การประมง ตลอดจนปัจจัยต่าง ๆ ของมนุษย์ เช่น ความต้องการทรัพยากรทางทะเลและกฎหมายทางทะเล, เศรษฐศาสตร์และนโยบาย เพื่อกำหนดวิธีการที่ดีที่สุดในการปกป้องและอนุรักษ์สายพันธุ์รวมถึงระบบนิเวศทางทะเล การอนุรักษ์ทางทะเลอาจอธิบายได้ว่าเป็นสาขาย่อยของชีววิทยาเชิงอนุรักษ์