เมนูนำทาง
กินทามะ'
| ตอนที่ | ชื่อตอน | วันที่ออกอากาศครั้งแรก |
|---|---|---|
| 01 (202) | Haruyasumi Ake ha Mina Chotto Otona ni Mieru In English, หลังช่วงหยุดฤดูใบไม้ผลิทุกคนก็เริ่มดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น 1 (春休み明けは皆ちょっと大人に見える) | 4 เมษายน พ.ศ. 2554 |
| หลังจากพักการออกอากาศตอนใหม่ไป 1 ปี ชินปาจิไปที่ร้านรับจ้างสารพัดอีกครั้ง ก็ได้พบว่าบรรดาคนที่เขารู้จักทั้งหมดล้วนเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง เพราะเวลาในเรื่องได้ผ่านไปถึง 2 ปีโดยที่ตนเองไม่รู้เรื่องอะไรเลยแม้แต่น้อย | ||
| 02 (203) | หลังช่วงหยุดฤดูใบไม้ผลิทุกคนก็เริ่มดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น 2 (夏休み明けも皆けっこう大人に見える) | 11 เมษายน พ.ศ. 2554 |
| ฝันร้ายแห่งการข้ามเวลาของชินปาจิยังคงดำเนินต่อไปโดยมีฮิจิคาตะ โทชิโร่ แห่งชินเซ็นงุมิเป็นเพื่อนร่วมชะตากรรม จนกระทั่งในที่สุดพวกเขาทั้งสองก็ได้พบสาเหตุอันคาดไม่ถึงแห่งการข้ามเวลาครั้งนี้ | ||
| 03 (204) | (年賀状は筆ペンでいけ) | 18 เมษายน พ.ศ. 2554 |
| (カカオよりココロ) | ||
| ร้านรับจ้างสารพัดได้รับส.ค.ส. ปีใหม่จำนวนมากจากลูกค้า ทีมงานผลิตมังงะเรื่องกินทามะ และบรรดาคนรู้จักของร้านรับจ้างสารพัด / คางุระได้ช็อคโกแล็ตวันวาเลนไทน์มาจากโอทาเอะ (พี่สาวของชินปาจิ) เธอจึงคิดจะมอบช็อคโกแล็ตแก่กินโทกิและชินปาจิให้ได้ แต่ด้วยความอายเกินกว่าที่จะเอาช็อคโกแล็ตไปให้ตรงๆ เธอจึงไหว้วานให้ซึคุโยะและซัทจังช่วยหาทางเอาช็อคโกแลตไปให้ชาวร้านรับจ้างสารพัดด้วย | ||
| 04 (205) | (食事はバランスを考えろ) | 25 เมษายน พ.ศ. 2554 |
| (人は皆運命と戦う戦士) | ||
| ภารกิจสอดแนมของยามาซากิ ซางารุ แห่งกลุ่มชินเซ็นงุมิ ซึ่งต้องเผชิญกับความกดดันจากการทนกินแต่นมกล่องกับขนมปังถั่วแดง (อันปัง) เป็นเสบียงของตนเองตลอดภารกิจ / คอนโดได้รับคำชวนจากโอทาเอะให้ไปดูเบสบอลด้วยกัน แต่เมื่อถึงวันนัดปรากฏว่ามีอุปสรรคหลายอย่างมาขัดขวางเขาไว้ราวกับว่าฟ้าดินคอยกลั่นแกล้งตลอดเวลา | ||
| 05 (206) | ถ้าคุยเรื่องสาวในโปสเตอร์ในร้านโปสเตอร์แล้วสับสนนักล่ะก็ เรียกพวกเธอว่าสาวป้ายโฆษณาดีกว่า (看板屋の看板娘はもう面倒なんで二枚の板と呼べ) | 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 |
| แคทเธอรีนถูกผู้ชายปอกลอกด้วยความฝันของเธอ ซึ่งได้แก่การเปิดร้านเหล้าตามความฝันของตนให้ดีเท่าเทียมกันร้านของโอโทเซะ | ||
| 06 (207) | แว่นตาคือส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณ (メガネは魂の一部です) | 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 |
| เมื่อแว่นตาของนินจาสาวซัทจังแตกเพราะกินโทกิเป็นต้นเหตุ เขาจึงจำใจซื้อแว่นตาอันหนึ่งให้เธอใช้ไปพลางระหว่างเอาแว่นที่แตกไปซ่อม แต่เมื่อซ่อมแว่นตาเสร็จแล้วเธอกลับไม่รับแว่นอันเก่าคืนและจะขอใส่แว่นที่อันกินโทกิซื้อให้ตลอดไป ซึ่งแว่นที่เธอใส่อยู่นั้นไม่ได้ทำมาสำหรับระยะสายตาของเธอ ทำให้อาชีพนักกวาดล้างของเธอมีปัญหาและถูกเบื้องบนสั่งเก็บในที่สุด ซัทจังกลับรอดตายมาได้ในสภาพบาดเจ็บสาหัส ร้านรับจ้างสารพัดจึงหาทางคุ้มครองเธอจากเหล่านักลงทัณฑ์ของเบื้องบน โดยอาศัยความร่วมมือ (แบบจำใจ) ของฮัตโตริ เซ็นโซ เพื่อนร่วมอาชีพนินจาของซัทจัง | ||
| 07 (208) | มีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจมองเห็นผ่านแว่นตาได้ (メガネじゃ見えないものがある) | 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 |
| การเผชิญหน้าระหว่างร้านรับจ้างสารพัด กับบรรดานักลงทัณฑ์ซึ่งมุ่งหวังจะสังหารซัทจังที่บ้านของฮัตโตริ เซ็นโซ | ||
| 08 (209) | อย่าคิดว่าจะมีฉายตลอดไปพ่อแม่กับเงิน กับความหนุ่มสาว กับห้อง กับทีเชิร์ต กับฉันกับเธอ กับกินทามะอนิเมะ (いつまでもあると思うな以下略) | 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 |
ร้านรับจ้างสารพัดพยายามใช้ฉากเก่าๆ ในเรื่องมาออกอากาศซ้ำ โดยอ้างปัญหาการขาดแคลนงบประมาณการผลิต เนื้อหาแบ่งเป็นช่วงย่อยๆ 4 ช่วง | ||
| 09 (210) | Muhō no Machi ni Tsudou wa Kyahhō na Yatsu Bakari In English, ในเมืองที่ไร้ขื่อแป มักมีแต่พวกเฮฮาไปวันๆ มารวมตัวกัน (無法の街に集うはキャッホーな奴ばかり) | 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 |
ภาคสี่ราชันย์สวรรค์แห่งคาบุกิโจ ตอนที่ 1: | ||
| 10 (211) | Hakaba de abareru no wa yūrei dake de nai In English, ไม่ใช่มีแต่ผีสางเท่านั้นที่ชอบอาละวาดอยู่ในสุสาน (墓場で暴れるのは幽霊だけではない) | 6 มิถุนายน พ.ศ. 2554 |
ภาคสี่ราชันย์สวรรค์แห่งคาบุกิโจ ตอนที่ 2: วันรุ่งขึ้น ไซโกได้ถูกคาดะและพีราโกะข่มขู่ให้ร่วมมือกันทำลายกลุ่มของโอโทเซะตามข้อตกลงของสี่ราชันย์สวรรค์ โดยใช้ลูกชายของไซโกเป็นตัวประกัน พร้อมทั้งเปิดเผยว่าจิโร่โจมีปมในใจกับโอโทเซะเกี่ยวกับเรื่องของเทราดะ ทัตซึโกโร่ สามีของโอโทเซะที่ตายไปแล้วซึ่งเคยเป็นเพื่อนกับจิโร่โจมาก่อน จิโร่โจไปพบกับโอโทเซะตามลำพังที่สุสานของทัตซึโกโร่และจัดการเก็บเธอเสีย กินโทกิที่รอดตายมาได้พยายามจะมาช่วยโอโทเซะ แต่สิ่งที่เขาได้เห็นคือโอโทเซะนั่งจมกองเลือดอยู่หน้าหลุมศพของสามี กินโทกิที่โกรธถึงขีดสุดได้ต่อสู้กับจิโร่โจแต่พ่ายแพ้อย่างยับเยิน เขาพยายามคลานไปหาร่างของโอโทเซะ และนึกถึงบุญคุณที่เธอช่วยชีวิตเขาไว้เมื่อพบกันครั้งแรก ก่อนจะหมดสติไปในที่สุด | ||
| 11 (212) | โซ่ตรวนของลูกผู้ชาย (侠の鎖) | 13 มิถุนายน พ.ศ. 2554 |
| ภาคสี่ราชันย์สวรรค์แห่งคาบุกิโจ ตอนที่ 3: โอโทเซะรอดตายมาได้ในสภาพบาดเจ็บสาหัส ไซโกได้บอกข่าวร้ายแก่ร้านรับจ้างสารพัดและลูกจ้างร้านสแน็คโอโทเซะว่าพลพรรคของราชันย์สวรรค์ที่เหลือจะรทำลายร้านของโอโทเซะให้พินาศในวันพรุ่งนี้ ข่าวดังกล่าวได้แพร่กระจายทั่วไปในหมู่ชาวเมือง ชินปาจิ คางุระ แคทเธอรีน ทามะ และซาดาฮารุ ได้กลับมาเก็บของออกจากร้านด้วยความเสียใจ ส่วนกินโทกิได้คาดคั้นเอาความจริงจากคาซึโอะ (ซึ่งกินโทกิช่วยเอาไว้หลังถูกพีราโกะแทงตกน้ำเพื่อใช้เป็นเหตุของสงคราม) ถึงเรื่องราวแต่หนหลังของโอโทเซะกับจิโร่โจ และได้ตัดสินใจที่จะไปเผชิญหน้ากับสี่ราชันย์สวรรค์เพียงคนเดียว พีราโกะได้สนทนากับจิโรโจผู้เป็นพ่อ และบอกว่ากินโทกิจะต้องกลับมาสู้อีกแน่ เพราะเขานั้นเหมือนกับจิโร่โจที่ผูกพันตัวเองไว้กับคำสัญญาที่ได้ให้ไว้แก่ทัตซึโกโร่ กินโทกิแอบกลับเข้าไปที่ร้านของโอโทเซะเพื่อเอาของดูต่างหน้าทัตซึโกโร่ ผู้เป็นสามีของโอโทเซะ ติดตัวไปด้วย แต่ว่าชินปาจิ คางุระ แคทเธอรีน ทามะ ได้รออยู่ที่นั้นอยู่ก่อนแล้ว เพื่อขอร้องให้กินโทกิพาทั้งหมดไปต่อสู้ร่วมกัน ด้วยความจำนนต่อเหตุผลของคนทั้งสี่ กินโทกิจึงพาทุกคนทำสัญญาต่อหน้าป้ายวิญญาณของทัตซึโกโร่ว่า จะปกป้องสิ่งสำคัญทุกสิ่งของทัตซึโกโร่ไว้ให้จงได้ วันรุ่งขึ้น พีราโกะและไซโกได้ระดมพลไปทำลายร้านของโอโทเซะ แต่กินโทกิและพรรคพวกได้รอรับมืออยู่ที่นั่น พร้อมประกาศสงครามเพื่อปกป้องร้านของโอโทเซะ | ||
| 12 (213) | เมืองเหล็กกล้า (鉄の街) | 20 มิถุนายน พ.ศ. 2554 |
| ชาวเมืองคาบุกิโจที่มีสายสัมพันธ์กับร้านโอโทเซะและกลุ่มร้านรับจ้างสารพัดได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือครอบครัวโอโทเซะอย่างไม่คาดฝัน ทำให้สถานการณ์ของฝ่ายราชันย์สวรรค์ตกเป็นรอง ชินปาจิกับคางุระจับคู่ท้าดวลพีราโกะและไซโกและสามารถเอาชนะทั้งสองคนได้ กองกำลังชาวสวรรค์ของคาดะฉวยโอกาสตีตลบหลังกองกำลังราชันย์สวรรค์เพื่อยึดครองคาบุกิโจ โอโทเซะได้ปรากฏกายในสมรภูมิท่ามกลางความสิ้นหวังของชาวเมืองทุกคน กินโทกิ ชินปาจิ และคางุระจึงไปยังร้านของคาดะเพื่อทำศึกชี้ะตาคาบุกิโจ โดยกินโทกิให้ชินปาจิและคางุระแยกไปช่วยลูกชายของไซโกซึ่งถูกคาดะจับเป็นตัวประกัน ส่วนกินโทกิได้ท้าดวลกับจิโร่โจ แต่ก่อนจะถึงเวลานั้น ทั้งสองได้ร่วมมือกันต่อสู้กับองครักษ์ของคาดะอย่างดุเดือด | ||
| 13 (214) | เป็นเกียรติที่ได้พบและรู้จัก (お控えなすって!) | 27 มิถุนายน พ.ศ. 2554 |
| เมื่อทุกอย่างคลี่คลายไปด้วยดี ทุกคนมุ่งหน้าตามไปสมทบกับกินโทกิ และจิโร่โจที่บาดเจ็บสาหัสกับการเข้าปะทะกับกองกำลังทหารชาวสวรรค์ของคาดะ ลูกผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มีคำสัญญา และสิ่งที่ต้องปกป้องเหมือนกัน ความมุ่งมั่นของลูกผู้ชายจึงสามารถเอาชนะกองทัพคาดะไปได้ | ||
| 14 (215) | ต่ำหรือสูง (丁か半か) | 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 |
| หลังจากการต่อสู้ที่เมืองคาบุกิสิ้นสุดลง คาดะก็ซมซานจนแทบจะเสียสติกลับมา และการต่อสู้ใหม่ก็เปิดฉากขึ้น ท่ามกลางการหักเหลี่ยม การหักหลังที่ซับซ้อนระหว่างกองโจรฮารุซาเมะกับพวกคามุอิ จนได้มาร่วมมือโดยบังเอิญกับทากาสุงิ ที่เป็นตัวแสบอีกคนหนึ่ง | ||
| 15 (216) | ว่ากันตามตรงแล้ว เราไม่มีความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับการไปทัศนศึกษาที่โรงงานเลยสักนิด (工場見学とか正直一つたりとも記憶に残ってねェ) | 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 |
| คางุระพาเพื่อนๆมาทัศนศึกษาที่ร้านรับจ้าง ซึ่งช่วงนี้ไม่มีงานรับจ้างเข้ามาเลย กินโทกิเลยแก้ปัญหาด้วยการสร้างเรื่องว่ากำลังประดิษฐ์แพทริออท แต่ก็ให้คำตอบที่พอใจกับเด็กๆไม่ได้ว่าแพทริออทเอาไว้ทำอะไร ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่คนไหนก็ไม่อาจอธิบายเรื่องงานที่ตัวเองทำอยู่ได้ การเปิดโรงงานแพทริออทจึงเกิดขึ้น | ||
| 16 (217) | เมื่อมีครั้งที่สอง ก็ย่อมมีครั้งที่สาม (二度あることは三度ある) | 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 |
| กินโทกิและฮาเซงาว่าทำงานพิเศษเป็นผู้ดูแลสระว่ายน้ำโอเอโดะในช่วงฤดูร้อน ทั้งสองต้องรับมือกับปัญหาของเหล่าพวกบ้าแห่งคาบุกิโจที่มารวมตัวกันเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำแห่งนี้ และต้องเครียดหนักยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อพบว่าท่านโชกุนก็แอบมาเล่นน้ำที่นี่ด้วยเช่นกัน | ||
| 17 (218) | เนื้อก้ามปูรสดีอาจทำให้สายสัมพันธ์ขาดสะบั้นได้ (カニのハサミは絆を断つハサミ) | 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 |
| โอโทเซะเอาปูมาฝากพวกกินโทกิ แต่ดันเอามาให้แค่ตัวเดียว สงครามการแย่งชิงปูจึงเริ่มขึ้น กินโทกิฉวยโอกาสช่วงไฟดับจกขาปูไปได้ก่อน ตามมาด้วยคางุระกินขาต่อไป ไม่ว่าชินปาจิจะทำยังไงก็ตามแผนชั่วของสองคนนี้ไม่เคยทัน | ||
| 18 (219) | คนเรามักทำความเจ็บช้ำให้ผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว (人はしらないうちに借りパクという罪を犯している) | 1 สิงหาคม พ.ศ. 2554 |
| คางุระได้เจอกับชายคนหนึ่งชื่ออิวามัตสึ นักมวยเก่าที่จะเข้ามาหากินในคาบุกิโจ โดยทำอาชีพเป็นนักถูกต่อย แค่จ่ายเงินก็สามารถต่อยได้ไม่อั้นใน 1 นาที แต่อิวามัตสึคิดผิดซะแล้วที่มาหากินในเมืองนี้ เมื่อคางุระพาไปหาลูกค้าที่ไม่ใช่คนปกติสักคน | ||
| 19 (220) | ในห้องน้ำสาธารณะต้องเปลือยทั้งร่างกายและจิตใจ (銭湯では身も心も丸裸) | 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554 |
| ในห้องอาบน้ำสาธารณะที่ตอนนี้เต็มไปด้วยปีศาจหน้าตาน่ากลัว แต่กลับสุภาพอ่อนโยน ถึงอย่างนั้นพวกกินโทกิยังหวาดกลัวอยู่ ยิ่งหาทางหนีก็ยิ่งไปไหนไม่ได้ การอาบน้ำถูหลังซึ่งเป็นการกระทำที่อ่อนโยน กลับนองไปด้วยเลือด เพราะความผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่าของพวกชินเซ็นงุมิที่ร่วมชะตากรรมอยู่ด้วย | ||
| 20 (221) | อายุขัยไร้กำหนด (寿限無) | 15 สิงหาคม พ.ศ. 2554 |
| ท่านโชกุนออกคำสั่งให้ตระกูลยางิวดูแลลิงน้อยนิสัยเสียตัวหนึ่งให้เป็นลิงที่สุภาพเรียบร้อย คิวเบเป็นคนรับหน้าที่ดังกล่าวและได้ตั้งชื่ออันยาวเหยียดให้แก่ลิงตัวนั้น ก่อนที่ท่านโชกุนจะเรียกลิงตัวนั้นคืนไปเพื่อมอบให้เป็นของขวัญแก่หลานชายคนหนึ่งของตน | ||
| 21 (222) | ชื่อคือสิ่งที่บ่งบอกถึงตัวตน (名は体を表す) | 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554 |
| ลิงน้อยที่คิวเบเคยดูแลได้หนีจากหลานของท่านโชกุนเพราะทนคิดถึงคิวเบไม่ไหว โทโจ อายุมุ ผู้เป็นข้ารับใช้ของตระกูลยางิวจุงขอให้ร้านรับจ้างสารพัดช่วยตามหาลิงน้อยด้วยอีกแรง | ||
| 22 (223) | สภาพครอบครัวของลุงนั้นรุนแรง แต่จิตใจนั้นนุ่มนวล (おっさんの家庭事情はハード ハートはソフト) | 29 สิงหาคม พ.ศ. 2554 |
| คาซึระปลอมตัวเป็นแม่บ้านประจำบ้านของมัตสึไดระ คาตาคุริโกะ เจ้ากรมตำรวจของเอโดะ และได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาความไม่เข้าใจกันระหว่างพ่อกับลูกสาวในบ้านมัตสึไดระ | ||
| 23 (224) | สีน้ำเงิน และสีแดงแห่งความสุขสันต์ (青と赤のエクスタシー) | 5 กันยายน พ.ศ. 2554 |
| กินโทกิเอาเครื่องเล่นวิดีโอรุ่นเก่าไปแลกเครื่องเล่นดีวีดีแบบบลูเรย์ ซึ่งมีแผ่นบลูเรย์ผีสิงติดมาด้วย โดยด้านในโปรแกรมไวรัสมีรูปผู้หญิงอมทุกข์ที่มาขออาศัยอยู่ในทีวีร้านรับจ้างสารพัด กินโทกิเลยต้องแก้ปัญหาด้วยการย้ายเธอไปอยู่ในเนวิเกเตอร์รถมอเตอร์ไซค์ส่งของ | ||
| 24 (225) | ถึงพวกตัวละครในเรื่อง "Prison Break" ฤดูกาลที่ 2 จะพากันแหกคุกได้แล้วก็เถอะ แต่ชื่อเรื่องที่ว่ามาก็ยังคงใช้ได้อยู่เพราะคนดูยังรู้ว่านี่คือเรื่องราวในสังคมคนคุกอยู่ดี (プ○ズンブ×イクシーズン２って確かにもうプリ××ブレ○クしてるけどあれはこの腐った社会がプリズンってことだからプ○ズンブ×イクでいいんだよ) | 12 กันยายน พ.ศ. 2554 |
| กินโทกิถูกผู้คุมคุกในเมืองเอโดะยัดข้อหาโดยที่ไม่ได้ทำอะไรผิด จนต้องไปติดคุกอยู่ระยะหนึ่ง แต่เมื่ออยู่ในคุกแล้ว ปรากฏว่ากินโทกิได้กลายเป็นขาใหญ่ในหมู่พวกนักโทษไปเสียได้ | ||
| 25 (226) | คนเราทุกคนชอบเป็นเด็กน้อยสวมชุดนอน (人は皆パジャマっ子) | 19 กันยายน พ.ศ. 2554 |
| ในที่สุดกินโทกิก็สืบจนรู้ว่า ที่หัวหน้าผู้คุมไม่อยากให้ปู่ได้พบกับลูกนั้น เพราะว่าลูกของปู่ตายไปนานแล้ว และคนที่เขียนจดหมายตอบปู่มาตลอดก็คือตัวเขาเอง และไม่อยากให้ปู่รู้ว่าลูกชายตาย เพราะเขาได้เรียนรู้ว่า นี่เป็นความหวังสุดท้ายของคนที่อยู่ในเรือนจำแห่งนี้ | ||
| 26 (227) | การร่วมแรงร่วมใจของคนต่างค่าย ก็เหมือนเอาเอเลี่ยนมาจับคู่กับพรีเดเตอร์นั่นแหละ (コラボにはエイリ○ンVSプ×デターがあるのも覚えておけ) | 26 กันยายน พ.ศ. 2554 |
| ตอนพิเศษ "SKET DANCE X GINTAMA" : สามตัวละครเอกจากการ์ตูนชุด "สเก็ต ดานซ์" ข้ามฝั่งมาพบกับชาวร้านรับจ้างสารพัดทั้งสาม เพื่อชิงความเป็นอันดับหนึ่งแห่งความเป็นร้านรับจ้างสารพัด | ||
| 27 (228) | ความรักนั้นไม่มีบวกหรือลบ (愛にプラスもマイナスもなし) | 3 ตุลาคม พ.ศ. 2554 |
| โอทาเอะพบว่าชินปาจิติดเกมจีบสาวอย่างหนักจนหลงรักหญิงสาวในเกม ทำให้กินโทกิต้องเล่นเกมจีบสาวเกมเดียวกับชินปาจิ ตามคำแนะนำของคอนโด้ เพื่อหาทางทำให้ชินปาจิกลับมาเป็นปกติให้ได้ | ||
| 28 (229) | Wataru Seken wa Ai bakari In English, โลกหน้ามีแต่ความรัก (渡る世間は愛ばかり) | 10 ตุลาคม พ.ศ. 2554 |
| กินโทกิเข้าร่วมการแข่งขันเกมจีบสาวในที่เดียวกันกับชินปาจิ เพื่อทำลายภาพมายาของหญิงสาวในเกมที่ทำให้ชินปาจิติดเกมอยู่ แต่ในระหว่างการแข่งขันที่กินโทกิกำลังจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ แต่ด้วยความรักแบบผู้ใหญ่ที่มองความจริงและกล้ายอมรับในความเปลี่ยนแปลงของคนรัก ทำให้ชินปาจิพ่ายแพ้ | ||
| 29 (230) | Koko no Taitoru mo Mēru no Taitoru mitaina Toko mo Kangaeru no Mendokusa In English, เวลาคิดถึงหัวเรื่องของเมล์แล้วมีเมล์โผล่มาทันทีมันน่ารำคาญเป็นบ้า (ここのタイトルもメールのタイトルみたいなトコも考えるのメンド臭) | 17 ตุลาคม พ.ศ. 2554 |
| สามหน่อแห่งร้านรับจ้างสารพัดได้เครื่องโทรศัพท์มือถือมาใช้โดยบังเอิญ คางุระได้เพื่อนประหลาดจากเมล์ทางโทรศัพท์ในขณะเดียวกับที่กินโทกิและชินปาจิได้รับเมล์ประหลาด ซึ่งมีข้อความทวงคืนโทรศัพท์มือถือ... | ||
| 30 (231) | Sōshiki tte Hajimete Iku to Igai to Minna Akarukute Bikkuri suru In English, เวลาไปงานศพเนี่ย คนในงานมักแจ่มใสผิดคาดจนน่าตกใจ (葬式って初めていくと意外とみんな明るくてビックリする) | 24 ตุลาคม พ.ศ. 2554 |
| ร้านรับจ้างสารพัดและชินเซ็นงุมิไปร่วมงานศพของคุณลุงเจ้าของร้านอาหารชุด ระหว่างงานศพนั้นกินโทกิและฮิจิคาตะต้องพบกับความสยองขวัญ เมื่อเห็นวิญญาณของเจ้าของร้านลุกขึ้นมาจากโลงเพื่อดูงานศพของตัวเอง | ||
| 31 (232) | Wasureppoi Yatsu wa Wasureta Koro ni Yattekuru In English, คนที่ถูกลืมมักโผล่หน้าเมื่อเราลืมเขาไปเสียสนิทเรียบร้อยแล้ว (忘れっぽい奴は忘れた頃にやってくる) | 31 ตุลาคม พ.ศ. 2554 |
| คาซึระขอร้องให้ร้านรับจ้างสารพัดสืบเรื่องการหายไปของเอลิซาเบธ แต่ผลของการสืบเรื่องราวทำให้ทั้งหมดได้พบกับหญิงสาวปริศนาในชุดเอลิซาเบธ และความจริงบางอย่างเกี่ยวกับเอลิซาเบธที่คาดไม่ถึง | ||
| 32 (233) | Uchuu Bururun Taijaiki In English, บันทึกการพำนักแบบสุดกู่ในอวกาศ (宇宙ブルルン滞在記) | 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 |
| ซากาโมโต้ ทัตซึมะและมุตซึปรากฏตัวต่อหน้าคาซึระและร้านรับจ้างสารพัด เพื่อให้ทั้งหมดร่วมกันหาทางบุกเขาไปในฐานทัพของเผ่าเร็นโฮเพื่อยับยั้งแผนการยึดครองโลกของคนเหล่านี้ | ||
| 33 (234) | สมบัติของเราอาจดูเป็นขยะในสายตาของผู้อื่น (千両箱とガラクタの箱) | 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 |
| หลังถูกพวกเร็นโฮจับได้ กินโทกิ คาซึระ และซากาโมโต้ก็ตัดสินใจต่อสู้เพื่อที่จะหยุดแผนการยึดครองโลกของดาร์ธเวเดอร์ โดยมีเพื่อนช่วยกันทุกทาง แล้วก็ยังได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้ว อลิสซาเบธไม่ได้เปลี่ยนไป ยังคงเป็นเพื่อนคนเดิมที่เขาไว้ใจ และกำลังหาทางช่วยโลกเช่นกัน | ||
| 34 (235) | ดวงดาวที่ว่างเปล่า | |
| การเจรจาของซากาโมโต้สำเร็จ พวกเร็นโฮที่อึดอัดกับการถูกจูงจมูกมานานได้เห็นธาตุแท้ของดาร์ธเวเดอร์ที่มองพวกเขาเป็นแค่เครื่องมือ เพื่อทำตามความต้องการของตัวเองเท่านั้น พวกเร็นโฮจึงช่วยพวกกินโทกิโจมตีดาวตัวเอง แต่ทว่าดาวเร็นโฮกลับกลายร่างเป็นหุ่นยนต์ยักษ์ ส่วนยานไครินมารุก็กลายร่างเป็นหุ่นรบยักษ์ไปด้วย การต่อสู้ครั้งใหญ่ที่เดิมพันด้วยอนาคตของโลกจึงเริ่มต้นขึ้น | ||
| 35 (236) | อย่าพูดคำว่าลาก่อน | |
| ทุกคนร่วมมือกันต่อสู้ด้วยหุ่นรบไคเอ็น และวางแผนให้ฟุมิโกะเข้าไปทำลายซากิ ซึ่งเป็นสมองที่ควบคุมทุกอย่าง ชัยชนะจึงตกเป็นของชาวโลก และเร็นโฮ แต่อลิซาเบธก็ตัดสินใจจะไม่กลับไปที่โลกกับคาซึระ เพราะอยากใช้อิสระที่ทุกคนต่อสู้เพื่อให้ได้มาฟื้นฟูดวงดาวกับพวกเร็นโฮ | ||
| 36 (237) | พาผมไปเล่นสกีด้วยคนนะครับ | |
| พวกชินเซ็นงุมิถูกหัวหน้าหลอกให้มาเที่ยว แต่ที่แท้ก็คือ มาคุ้มกันโชกุนที่เกิดจะอยากมาเล่นสกี แต่ความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นเมื่อมีพวกคุณกินเข้ามาพัวพันด้วย การเล่นสกีธรรมดากลายเป็นสกีหลุดโลกที่ใช้มนุษย์เป็นบอร์ด และพลัดหลงกันในที่สุด พวกชินเซ็นงุมิจะต้องพยายามหาตัวโชกุนกลับมาให้ได้ | ||
| 37 (238) | คนที่เป็นเจ้าของโรงแรมเนี่ยจะพักที่โรงแรมของตัวเองได้ไหมนะ!? | |
| ในระหว่างการตามหาโชกุน และคอนโด้ พวกกินโทกิต้องเจอกับสัตว์ประหลาดมากมาย แถมพอเจอกับโชกุนแล้วก็ยังมาเจอกับปัญหากลิ่นเหม็นๆ จนทำให้โชกุนต้องอับอายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ในที่สุดก็สามารถเอาชีวิตรอดกลับมาได้เพราะกำลังเสริมที่ตามมาช่วยไว้ทัน | ||
| 38 (239) | ถึงจะเป็นงานเฮฮาส่งท้ายปี แต่ก็ไม่ควรเฮมากเดี๋ยวจะฮาไม่ออก | |
| กินโทกิเมามายหมดสติในช่วงฉลองปีใหม่ และต้องช็อคเมื่อรู้ว่าเขาได้บรรดาสาวๆในกินทามะและป้าแก่โอโทเซะเป็นภรรยา (รวมทั้งฮาเซงาว่า) เขาจึงต้องรับผิดชอบดูแลทุกคนโดยต้องหาทางสับรางไม่ให้แต่ละคนรู้ซึ่งกันและกันว่าคนอื่นที่เหลือก็เป็นภรรยาของเขาเช่นกัน | ||
| 39 (240) | คนเราบางครั้งก็ต้องลืมเรื่องบางเรื่องเพื่อจะได้ก้าวต่อไป | |
| เหล่าภรรยาของกินโทกิได้นัดไปดูหนังในวันเดียวกันสถานที่เดียวกันแล้วทีนี้กินโทกิจะทำเช่นไร... | ||
| 40 (241) | มนุษยชาติทุกคนล้วนแต่ชอบทำตัวเองให้ดูดี | |
| ร้านรับจ้างสารพัดช่วยงานร้านโฮสท์คลับทาคามากาฮาระในการต้อนรับแขกคนสำคัญ และได้ให้ฮาเซงาว่า โอทาเอะ คอนโด้ ฮิจิคาตะและโอคิตะมาช่วยอีกแรง | ||
| 41 (242) | สาวๆมักชอบเบจิต้า ส่วนหนุ่มๆมักชอบพิคโกโร่ | |
| เพราะโอทาเอะได้เที่ยวไปป่าวประกาศเชิญชวนคนรู้จักให้มาร่วมสังสรรค์กันที่ร้านทาคามากาฮาระเปิดใหม่ ทุกคนก็เลยแห่กันมาเต็มร้าน สร้างความปั่นป่วนวุ่นวาย พวกชินปาจิต้องพยายามหาทางควบคุมเหตุการณ์ แต่ก็ไม่ได้ผล เมื่อมาดามเดินทางมาถึง กลับถูกพวกขี้เมาอาละวาดจนกู่ไม่กลับ | ||
| 42 (243) | จงวาดภาพบนผืนผ้าที่เรียกว่าการ์ตูน ด้วยพู่กันที่เรียกว่าชีวิต | |
| ฮอนดะ บรรณาธิการที่ต้องมารับผิดชอบการ์ตูนเรื่องกินทาแมน ซึ่งประวัติของบรรณาธิการแต่ละคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้ ต่างสติแตกไปตามๆกัน เขาเลยจะหานักเขียนหน้าใหม่มารับหน้าที่แทน แต่ที่ได้มากลับมาเป็นชาจิ นักโทษชายที่ร่วมกันเขียนกับกินโทกิ จนได้เนื้อเรื่องสุดแหวกแนวจนจินตนาการไม่ถึง จากที่จะหาคนมาช่วย ฮอนดะเลยประสาทกินก่อนจะได้ทำกินทาแมนด้วยซ้ำ | ||
| 43 (244) | Check it out!! | |
| เท็ตซึโนะสุเกะ ลูกเมียน้อยในตระกูลดังอย่างตระกูลซาซากิ ถูกเอามายัดเยียดให้ชินเซ็นงุมิดูแล ทั้งๆที่พี่ชายของเท็ตซึโนะสุเกะ เป็นถึงหัวหน้าหน่วยมิมาวาริงุมิ ที่มีแต่ตำรวจผู้รากมากดี และมีแผนการบางอย่าง เท็ตสึโนะสุเกะที่ไม่เอาไหน เกเรไปวันๆ กลับเริ่มเปลียนแปลงตัวเองเพราะฮิจิคาตะ ลูกพี่คนใหม่ของเขา | ||
| 44 (245) | เด็กนรกปะทะเด็กเหลือขอ | |
| เท็ตซึโนะสุเกะที่กลับตัวกลับใจ รับงานแรกจากลูกพี่ของเขา ด้วยการนำจดหมายไปส่งให้กับพี่ชายของฮิจิคาตะ แต่กลับเจอแก๊งอันธพาลเจเคระที่เขาเคยอยู่กลับมาเล่นงาน เพราะรู้ว่าเขาหักหลังมาอยู่กับพวกตำรวจ ส่วนกินโทกิก็ได้รับจ้างจากอิซาบุโร่ให้มาทำงานสืบโดยเข้ามาอยู่ในแก๊งอันธพาล ทำให้พวกชินเซ็นงุมิรีบตามมาเพื่อจะช่วยเท็ตซึโนะสุเกะ แต่กลับถูกอิซาบุโร่ขวาง เพราะเขาคิดจะกำจัดทั้งแก๊งเจเคระและเท็ตซึโนะสุเกะไปพร้อมๆกันเลย | ||
| 45 (246) | เทศกาลอาละวาดของเหล่าเด็กแสบ | |
| ฮิจิคาตะสู้แบบเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อไม่ให้อิซาบุโร่พาพวกบุกเข้าไปถล่มกลุ่มเจเคระ รวมไปถึงเท็ตซึโนะสุเกะได้ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็เป็นแผนการล่อให้ฮิจิคาตะเข้าไปติดกับ โชคดีที่มีสุดแสบอย่างกินโทกิร่วมวงด้วยอยู่แล้ว ทำให้ฮิจิคาตะมีพวกช่วยอาละวาดจนสมใจ | ||
| 46 (247) | จดหมายจากเด็กเหลือขอ | |
| กินโทกิซ้อนแผนตลบหลังแกล้งทำเป็นจะต่อสู้กับฮิจิคาตะ แท้ที่จริงเป็นการตบตาก่อนจะช่วยเท็ตซึโนะสุเกะด้วยวิธีการหวาดเสียว เมื่อตัวประกันปลอดภัยแล้ว การต่อสู้ของจริงจึงได้เริ่มต้นขึ้น สุดท้ายอิซาบุโร่ก็ต้องแพ้ไป แต่ทั้ง 2 ฝ่ายก็มีความผิดทั้งคู่ เลยยอมตกลงกันด้วยดีเพื่อปิดคดีในครั้งนี้ | ||
| 47 (248) | มาดาโอะก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่ไม่มีโชคเอาซะเลย | |
| 48 (249) | เวลาส่งของกรุณาส่งของด้วยความรวดเร็ว | |
| เกโดมารุที่ไม่ได้ออกตั้งนานเกือบ 2 ปีแล้ว กลับมาอีกครั้งเพื่อขอความช่วยเหลือ โดยให้พวกกินโทกิไปช่วยหาของขวัญวันคริสมาสต์ให้กับเจ้านายแต่แทนที่จะได้ของขวัญ กลับหลงเข้าไปในโลกปีศาจ จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็ทำให้เกโดมารุ เข้าใจคำว่าการมอบของขวัญให้กันในแบบของมนุษย์ | ||
| 49 (250) | ผู้ใหญ่บางคนมักชอบเล่นมุขตอนให้เงินแต๊ะเอียปีใหม่ | |
| เนื่องในวันปีใหม่เหล่าร้านสารพัดรับจ้างจึงมาคุยกันเรื่องแต๊ะเอีย | ||
| 50 (251) | หากเผลอหลับในโต๊ะอุ่นขา ระวังผิวจะไหม้ได้นะครับ | |
| คณะกินทามะมานอนซุกตัวในโต๊ะอุ่นขาที่มีหลุมดำคอยดูดวิญญาณอยู่ | ||
| 51 (252) | ขอโทษด้วยนะครับ/คะ | |
| ชาวกินทามะมาร่วมขอโทษผู้ชมส่งท้ายซี่ซั่น5 |
เมนูนำทาง
กินทามะ'ใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: กินทามะ'