กีฬาเรือแคนูและ/หรือคายักในโอลิมปิก (อังกฤษ: Canoe/Kayak) ถูกบันทึกไว้ว่า เมื่อปี 1972 ประเทศเยอรมันตะวันตก ได้ทุ่มทุนนับร้อยล้านบาท เพื่อสร้างลำน้ำจำลองขึ้นใช้สำหรับแข่งกีฬาโอลิมปิก ในขณะที่ทางฝ่ายเยอรมันตะวันออกก็สร้างลำน้ำจำลองขึ้นมาเช่นกัน และสามารถคว้าชัยชนะได้ทั้ง 4 รายการที่มีการแข่งขัน แต่กว่าจะมีการลงทุนแบบนั้นอีกก็ต้องใช้เวลาถึง 20 ปี เมื่อแคนู/คะยัค กลับมาในโอลิมปิกปี 1992 ที่บาร์เซโลนาต่อมาในกีฬาโอลิมปิกที่แอตแลนต้าได้เปลี่ยนโฉมหน้าการแข่งขัน จากที่ใช้สถานที่จำลองมาเป็นการแข่งขันในภูมิประเทศจริงโดยใช้แม่น้ำโอโคอี (Ocoee) ที่ภูเขาอัปปาลาเชี่ยน ในรัฐเทนเนสซี ซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองกว่า 200 กิโลเมตร ซึ่งครั้งนี้ฝีพายจากยุโรปได้ครองความเป็นจ้าวแห่งแคนู/คะยัคหลังจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่แอตแลนต้าผ่านพ้นไป การแข่งขันประเภทสลาลมก็ถูกถอนออกจากโอลิมปิก แต่ก็ไม่ทันถึงโอลิมปิกครั้งต่อไป จากการตกลงระหว่างสมาคมต่างๆที่เกี่ยวข้องในการจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ซิดนีย์ ประเภทสลาลม ได้ถูกบรรจุกลับเข้าไปในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกอีกการแข่งขันเรือแคนู/คะยัคอีกประเภทคือ สปริ๊นท์ (Sprint) รายการนี้เข้าสู่กีฬาโอลิมปิกในฐานะกีฬาสาธิต ในปี 1924 ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส และถูกบรรจุเป็นรายการชิงเหรียญทองในโอลิมปิกปี 1936 ที่กรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี ซึ่งในครั้งนั้นมีการผลิตเรือแคนูชนิดพับได้ (Folding Canoe) และก็ไม่ได้ใช้ในการแข่งขันอีกเลย ตั้งแต่โอลิมปิกครั้งนั้นเป็นต้นมากีฬาเรือแคนู/คะยัคก็ได้รับกาบรรจุในกีฬาโอลิมปิกตลอดมาส่วนประเภทของกีฬาเรือแคนู ได้แก่