ขบวนการเกิ่นเวือง (
เวียดนาม: Phong trào Cần Vương) เป็นขบวนการต่อต้านลัทธิจักรวรรดินิยมของ
ฝรั่งเศสใน
เวียดนามโดยมีขุนนางที่สูญเสียอำนาจเป็นผู้มีบทบาทสำคัญ การต่อต้านเริ่มตั้งแต่ฝรั่งเศสยึดครอง
แคว้นโคชินจีนเมื่อ พ.ศ. 2405 จนกระทั่ง
อันนัมและ
ตังเกี๋ยตกเป็น
รัฐในอารักขาของฝรั่งเศส การต่อต้านสิ้นสุดลงเมื่อ พ.ศ. 2431 แม้ว่าการดำเนินการของขบวนการนี้จะไม่สำเร็จแต่ก็เป็นแรงบันดาลใจของขบวนการเรียกร้องเอกราชของเวียดนามในยุคต่อมาเมื่อฝรั่งเศสยึดครองโคชินจีนก่อให้เกิดผลกระทบต่อการปกครองของ
ราชวงศ์เหงียนมาก ปฏิกิริยาของราชสำนักเป็นไปในการปราบปรามชาวเวียดนามที่นับถือ
ศาสนาคริสต์ ส่วนการเจรจากับฝรั่งเศสเป็นไปในรูปแบบที่เวียดนามอยู่ในสภาพด้อยกว่า ประชาชนที่สิ้นหวังในราชสำนักได้มารวมกลุ่มกันเป็นจำนวนมากเพื่อต่อต้านฝรั่งเศสและโจมตีชาวเวียดนามที่นับถือคริสต์ การต่อต้านรุนแรงมากขึ้นใน พ.ศ. 2427 เมื่อมีการโจมตีกองกำลังฝรั่งเศสโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากราชสำนัก เมื่อ
จีนและฝรั่งเศสตกลงสงบศึกกันโดยจีนที่เคยช่วยเหลือเวียดนามรบกับฝรั่งเศสเมื่อสองปีก่อนถอนกำลังออกไป สำนัก ฝรั่งเศสจึงเริ่มปราบปรามชาวเวียดนามอย่างรุนแรง
ตน ทัต เทวี้ยต แกนนำคนสำคัญได้นำ
ชาวเวียดนามโจมตีฝรั่งเศสภายใต้การสนับสนุนของ
จักรพรรดิห่าม หงี แต่ไม่สำเร็จจึงพาองค์จักรพรรดิหนีเข้าป่าเมื่อ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2428 องค์จักรพรรดิมีพระบรมราชโองการที่เรียกว่า “เกิ่นเวือง” เรียกร้องให้ชาวเวียดนามสู้กับฝรั่งเศส การต่อต้านดำเนินไปได้ไม่นานนัก ตน ทัต เทวี้ยต หนีไปจีน ส่วนองค์จักรพรรดิถูกจับกุมได้เมื่อ พ.ศ. 2431 และถูกเนรเทศไป
แอลจีเรีย ขบวนการต่อต้านฝรั่งเศสจึงสิ้นสุดลง