ลงนามความตกลงหยุดยิง กองทัพรักษาสันติภาพรัสเซียประจำการอยู่ในบริเวณนี้[8]ความขัดแย้งนากอร์โน-คาราบัค เป็นความขัดแย้งทางชาติพันธุ์[43][44] และทางดินแดน[45] ระหว่างอาร์มีเนียกับอาเซอร์ไบจานเกี่ยวกับพื้นที่พิพาทนากอร์โน-คาราบัคและเขตโดยรอบ 7 เขตซึ่งในทางพฤตินัยถูกสาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค (อาร์ทซัค) ซึ่งประกาศตัวเป็นเอกราชควบคุม แต่ในทางนิตินัยได้รับการรับรองจากนานาชาติว่าเป็นส่วนหนึ่งของอาเซอร์ไบจาน ความขัดแย้งมีจุดเริ่มต้นในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภายใต้สหภาพโซเวียต โจเซฟ สตาลิน ตัดสินใจกำหนดให้ภูมิภาคนากอร์โน-คาราบัคเป็นแคว้นปกครองตนเองของสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอาเซอร์ไบจาน[46] ความขัดแย้งในปัจจุบันเริ่มขึ้นใน พ.ศ. 2531 เมื่อชาวอาร์มีเนียในนากอร์โน-คาราบัคเรียกร้องให้มีการโอนนากอร์โน-คาราบัคจากสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอาเซอร์ไบจานไปขึ้นกับสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอาร์มีเนียแทน ความขัดแย้งดังกล่าวลุกลามกลายเป็นสงครามเต็มรูปแบบในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990ข้อตกลงหยุดยิงที่ได้รับการลงนามใน พ.ศ. 2537 สร้างเสถียรภาพในระดับหนึ่งเป็นเวลาสองทศวรรษ แต่สถานการณ์ก็แย่ลงอย่างมีนัยสำคัญร่วมกับความไม่พอใจกับสภาพที่เป็นอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของอาเซอร์ไบจาน ตรงข้ามกับความพยายามทำให้สภาพนั้นมั่นคงถาวรของอาร์มีเนีย[47] ความขัดแย้งที่เพิ่มระดับความรุนแรงเป็นเวลาสี่วันในเดือนเมษายน พ.ศ. 2559 กลายเป็นการละเมิดข้อตกลงหยุดยิงที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดจนกระทั่งวิกฤตการณ์ใน พ.ศ. 2563[48]