ความดัน (
อังกฤษ: pressure; สัญลักษณ์ p หรือ P) เป็นปริมาณชนิดหนึ่งในทางฟิสิกส์ หมายถึง อัตราส่วนระหว่าง
แรงที่กระทำตั้งฉากซึ่งทำโดย
ของแข็ง ของเหลว หรือ
แก๊ส ต่อ
พื้นที่ของ
สารใด ๆ (ของแข็ง ของเหลว หรือแก๊ส) ความดันเป็นปริมาณ
สเกลาร์ ซึ่งเป็นปริมาณที่มีแต่ขนาดไม่มีทิศทาง จากความหมายของความดันข้างต้นสามารถเขียนเป็น
สูตรคณิตศาสตร์ (โดยทั่วไป) ได้ดังนี้กำหนดให้เนื่องจาก F มีหน่วยเป็น "
นิวตัน" (N) และ A มีหน่วยเป็น "
ตารางเมตร" (m2) ความดันจึงมีหน่วยเป็น "นิวตันต่อตารางเมตร" (N/m2; เขียนในรูป
หน่วยฐานว่า kg·m−1·s−2) ในปี
ค.ศ. 1971 (พ.ศ. 2514) มีการคิดค้นหน่วยของความดันขึ้นใหม่
[1] เรียกว่า
ปาสกาล (pascal, Pa) และกำหนดให้หน่วยชนิดนี้เป็น
หน่วยเอสไอสำหรับความดัน โดยให้ 1 ปาสกาลมีค่าเท่ากับ 1 นิวตันต่อตารางเมตร (หรือ แรง 1 นิวตัน กระทำตั้งฉากกับพื้นที่ขนาด 1 ตารางเมตร) เพื่อให้เห็นภาพ ความดัน 1 ปาสกาลจะมีค่าประมาณ แรงกดของธนบัตรหนึ่งดอลลาร์ที่วางอยู่เฉย ๆ บนโต๊ะราบ ซึ่งนับว่าเป็นขนาดที่เล็กมาก ดังนั้นในชีวิตประจำวัน ความดันทั้งหลายมักมีค่าตั้งแต่ "
กิโลปาสกาล" (kPa) ขึ้นไป โดยที่ 1 kPa = 1000 Paหน่วยของความดันนอกจากปาสคาลแล้ว ยังมีหน่วยชนิดอื่น ๆ เช่น
บาร์,
บรรยากาศ (atm),
เอที,
ทอร์,
ปอนด์ต่อตารางนิ้ว (psi) เป็นต้น ขึ้นอยู่กับการใช้ในแต่ละสถานการณ์ ค่าเปรียบเทียบของหน่วยแต่ละชนิดแสดงในตาราง