สมเด็จพระจักรพรรดิด่ง คั้ญ (เวียดนาม: Đồng Khánh, 同慶 ; 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1864 - 28 มกราคม ค.ศ. 1889) พระนามเดิมว่า เจ้าชายเหงียน ฟุก อึง ถิ (Nguyễn Phúc Ưng Thị, 阮福膺豉 ) และยังเป็นที่รู้จักในพระสมญานามว่า จั๊ญ มง (Chánh Mông) เป็นจักรพรรดิพระองค์ที่ 9 แห่งราชวงศ์เหงียนของเวียดนาม พระองค์ทรงครองราชย์ 3 ปี ระหว่างปี ค.ศ. 1885 ถึง ค.ศ. 1889พระองค์เป็นพระโอรสของเจ้าชายเหงียน ฟุก ห่ง กาย (Nguyễn Phúc Hồng Cai) แต่เนื่องจากจักรพรรดิตึ ดึ๊ก พระปิตุลา ไม่ทรงมีพระราชโอรส พระองค์จึงทรงได้รับการชุบเลี้ยงเป็นพระโอรสบุญธรรมพร้อมกับดำรงพระยศเป็นเจ้าชายแห่งเกียนซาง พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์หลังจากเหตุการณ์ในวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1885 เมื่อผู้สำเร็จราชการเหงียน วัน เตื่อง (Nguyễn Văn Tường) และโตน เทิ้ต เทวี้ยต (Tôn Thất Thuyết) พายุวจักรพรรดิห่าม งี ไปจากพระราชวังและนำขึ้นไปบนภูเขาเพื่อให้พระองค์ทรงเป็นแกนนำต่อต้านฝรั่งเศส เพื่อการจัดการอย่างถูกต้อง ฝรั่งเศสจึงได้ให้เจ้าชายอึง กี๋ ผู้เป็นพระอนุชาต่างพระมารดา ขึ้นเป็นจักรพรรดิและใช้รัชศกว่า "ด่ง คั้ญ"มาดามญู สตรีหมายเลขหนึ่งของเวียดนามใต้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1955 - ค.ศ. 1963 เป็นพระราชปนัดดาของพระองค์