สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวติง พระบรมราชชนนีพันปีหลวง (จีน: 馬皇后, ไม่ปรากฏ-1614) เดิมเป็นพระมเหสีในจักรพรรดิหลงชิ่ง โดยทรงถวายตัวเป็นบาทบริจาริกา ในปีค.ศ.1567 และทรงได้รับการสถาปนาพระยศเป็น เซิงหวนหวงกุ้ยเฟย และมีพระประสูติกาล องค์ชายจูอี้จุน หลังจาก ค.ศ. 1572 (พ.ศ. 2115) จักรพรรดิหลงชิ่งสวรรคต องค์ชายจูอี้จุน ขณะนั้นพระชนมพรรษา 9 พรรษา เสด็จขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระจักรพรรดิว่านลี่ ทางราชสำนักทรงสถาปนาพระยศ เซิงหวนหวงกุ้ยเฟย เป็น เหรินเซิงหวงกุ้ยไท่เฟย และพระราชอำนาจทั้งหมดจึงตกไปอยู่ที่พระนาง ซึ่งได้ให้มหาอำมาตย์จาง จวีเจิ้งเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน และขันทีฝงเป่าขึ้นเป็นมหาขันที โดยให้ทั้งสองถือเป็นพระอาจารย์ของจักรพรรดิว่านลี่ ต่อมาเมื่อองค์ชายจูอี้จุน ทรงเจริญพระชนมพรรษาขึ้น ทรงเริ่มมีการเบื่อหน่ายในราชการแผ่นดิน ทำพระองค์เสเพล สรรหาแต่ความรื่นเริง จนพระนางทรงพระพิโรธถึงกับจะถอดจักรพรรดิว่านลี่ออกจากฮ่องเต้ แต่ด้วยจางจวีเจิ่งและฝงเป่าช่วยทูลแก่พระนาง จึงทรงคลายพระพิโรธลง เสด็จสวรรคตในปีที่สี่สิบสองของจักรพรรดิว่านหลี่ (ค.ศ.1614) หลังจากที่เสด็จสวรรคต จักรพรรดิว่านลี่ทรงสถาปนาพระนางเป็น สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวติง พระบรมราชชนนีพันปีหลวง