ฉนวนลาชึน (อาเซอร์ไบจาน: Laçın dəhlizi; อาร์มีเนีย: Լաչինի միջանցք) เป็นช่องเขา[ต้องการอ้างอิง] ที่เชื่อมระหว่างอาร์มีเนียกับสาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค (อาร์ทซัค) ในทางนิตินัยฉนวนนี้ตั้งอยู่ในเขตลาชึนของอาเซอร์ไบจาน แต่ในทางพฤตินัยตั้งอยู่ในจังหวัดคาชาทัฆของสาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัคซึ่งประกาศตนเองเป็นเอกราช ภายในฉนวนเป็นที่ตั้งของเมืองลาชึน หมู่บ้านซาบุฆ และหมู่บ้านซุสในช่วงสงครามนากอร์โน-คาราบัคครั้งที่ 1 (พ.ศ. 2531–2537) ฉนวนลาชึนอยู่ภายใต้การควบคุมของกองทัพป้องกันสาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค ในแถลงการณ์ต่อสหประชาชาติเมื่อวันที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2548 เอลมาร์ มัมมัดยารอฟ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของอาเซอร์ไบจาน กล่าวว่า "เรื่องการติดต่อสื่อสารระหว่างชาวอาร์มีเนียที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนากอร์โน-คาราบัคของอาเซอร์ไบจานกับอาร์มีเนีย และระหว่างชาวอาเซอร์ไบจานที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนาคีชีวันของอาเซอร์ไบจานกับส่วนที่เหลือของประเทศ เราขอเสนอให้ทั้งสองฝ่ายสามารถใช้ฉนวนลาชึน –ซึ่งควรเรียกว่า "ถนนสายสันติ"– ได้ทั้งขาไปและขากลับ ภายใต้เงื่อนไขว่าความปลอดภัยของถนนสายนี้จะได้รับการรับประกันโดยกองกำลังรักษาสันติภาพนานาชาติในระยะเริ่มแรก"[1]จากผลของสงครามนากอร์โน-คาราบัค พ.ศ. 2563 ซึ่งจบลงด้วยข้อตกลงสงบศึกที่รัสเซียเป็นตัวกลางไกล่เกลี่ย ฉนวนลาชึนจะกลายเป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างอาร์มีเนียกับสาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค เพื่อรับประกันว่าการขนส่งผู้คนและสินค้าจะเป็นไปอย่างปลอดภัยภายใต้ข้อตกลงสงบศึกดังกล่าว รัสเซียจะส่งเจ้าหน้าที่รักษาสันติภาพไปประจำการที่ฉนวนในระยะเวลา 5 ปีแรก