ฉินเอ้อร์ชื่อ

ฉินเอ้อร์ชื่อ (จีน: 秦二世; 230–207 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิจีน โดยเป็นจักรพรรดิพระองค์ที่สองของราชวงศ์ฉิน เสวยราชย์ช่วง 210–207 ปีก่อนคริสตกาล พระองค์เป็นพระโอรสของฉินฉื่อหฺวังตี้ จักรพรรดิพระองค์แรกของราชวงศ์ฉิน พระองค์มีพระนามเดิมว่า หูไห่ (胡亥) ทรงขึ้นครองราชย์จากการสนับสนุนของเสนาบดีหลี่ ซือ (李斯) และจ้าว เกา (趙高) โดยข้ามฝูซู (扶蘇) พระเชษฐาของพระองค์ซึ่งเป็นรัชทายาท เมื่อพระองค์ทรงขึ้นครองราชย์แล้ว ทั้งเจ้าชายฝูซู และขุนศึกเหมิง เถียน (蒙恬) ถูกประหารตามคำสั่งของหลี่ ซือ กับจ้าว เกา แต่บทบาทของพระองค์ในเรื่องนี้ยังไม่แน่ชัดและเป็นที่ถกเถียง พระองค์เป็นผู้ปกครองที่อ่อนแอ ทำให้ทั้งรัชกาลอยู่ภายใต้ความครอบงำของจ้าว เกา ผู้ซึ่งสุดท้ายแล้วได้บีบให้พระองค์ปลงพระชนม์พระองค์เอง[2][3] ในเวลาสวรรคตนั้น อำนาจของราชวงศ์ฉินเสื่อมถอยมากถึงขนาดที่จื่ออิง (子嬰) ผู้สืบราชสมบัติต่อ มีสถานะเพียง หวัง (王) มิใช่ หฺวังตี้ (皇帝)[4]

ฉินเอ้อร์ชื่อ

ช่วงเวลา
พระราชบิดา ฉินฉื่อหฺวังตี้
พระนามเต็ม
พระนามเต็ม
สวรรคต ตุลาคม 207 ปีก่อนคริสตกาล (ราว 21–22 พรรษา)
ถัดไป จื่ออิง
ประสูติ 230 ปีก่อนคริสตกาล[1]
ก่อนหน้า ฉินฉื่อหฺวังตี้
ครองราชย์ ตุลาคม 210 ปีก่อนคริสตกาล – ตุลาคม 207 ปีก่อนคริสตกาล

ใกล้เคียง