ชนชั้นสูง (อังกฤษ: upper class) ในสังคมสมัยใหม่ประกอบด้วยกลุ่มบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดของสังคมและรวมถึงผู้ที่ทรงอิทธิพลทางการเมือง ดังนั้นจึงสามารถจำแนกชนชั้นสูงออกได้ตามความร่ำรวยซึ่งส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น ดังตัวอย่างที่เห็นได้ชัดในสหรัฐอเมริกา กลุ่มคนที่รวยที่สุดของประเทศ 1% ถือครองทรัพย์สินกว่า 34% ของประเทศคนในชนชั้นนี้ส่วนใหญ่มักเป็นชนชั้นสูงมาตั้งแต่กำเนิด ชนชั้นสูงอาจสูญเสียอิทธิพลทางการเมืองในสังคมที่ตนเองอาศัยอยู่ เราจะเรียกกลุ่มคนเหล่านี้ว่าผู้ดีเก่า ซึ่งเกิดขึ้นมากในช่วงการเปลี่ยนผ่านจากยุคศตวรรษที่ 20 สู่ศตวรรษที่ 21 จากการเมืองการปกครองที่เปลี่ยนแปลงไปตามวิถีประชาธิปไตยและรวมไปถึงการกำเกิดใหม่มากมายของคนชนชั้นกลาง ในภายหลังถือว่าปริมาณความมั่งคั่งและชื่อเสียงไม่ใช่ตัวชี้วัดที่จะแบ่งคนในชนชั้นนี้ออกได้ ชนชั้นสูงมีวิถีชีวิตและวัฒนธรรมร่วมกันในชนชั้น ในประวัติศาสตร์ มีชนชั้นสูงจำนวนไม่น้อยที่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ แต่อาศัยกินดอกผลจากค่าเช่าที่ดินหรือผลตอบแทนในกิจการที่เป็นสมบัติตกทอดกันมา ดังนั้นหากวัดด้วยจำนวนเงินแล้ว ชนชั้นสูงอาจจะไม่ได้ร่ำรวยเท่ากับพวกพ่อค้าวาณิชย์