ซิมโฟนีหมายเลข_7_(เบทโฮเฟิน)

ซิมโฟนีหมายเลข 7 ในบันไดเสียง เอ เมเจอร์ (อังกฤษ: Symphony No. 7 in A major, Op. 92) ผลงานประพันธ์ของลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟินในปี ค.ศ. 1811 แล้วเสร็จเมื่อปี ค.ศ. 1812 เบทโฮเฟินประพันธ์ซิมโฟนีบทนี้ในขณะสุขภาพไม่ดี อยู่ระหว่างการพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกายที่สปาในเมืองแตปลิตแซ บริเวณชายแดนระหว่างแคว้นโบฮีเมียกับแคว้นซัคเซิน ในขณะนั้นยุโรปอยู่ท่ามกลางสงคราม โดยฝรั่งเศสกำลังยึดครองกรุงเวียนนาอยู่ซิมโฟนีบทนี้มีความยาวประมาณ 37 นาที แบ่งออกเป็น 4 มูฟเมนต์เบทโฮเฟินเป็นผู้อำนวยเพลงรอบปฐมทัศน์ด้วยตัวเองที่เวียนนา เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1813 [1] ในการแสดงรอบพิเศษเพื่อการกุศล หารายได้ช่วยเหลือทหารผ่านศึกที่ได้รับบาดเจ็บจากยุทธการที่ฮาเนา แคว้นเฮ็สเซิน ระหว่างแนวร่วมราชอาณาจักรบาวาเรียและจักรวรรดิออสเตรีย กับจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 นำโดยนโปเลียน โบนาปาร์ตหลังการแสดงครั้งนั้น ผลงานได้รับคำชื่นชมว่าเป็นหนึ่งในผลงานที่ดีที่สุดของเบทโฮเฟิน[2] โดยเฉพาะมูฟเมนต์ที่สอง "Allegretto" ที่มีจังหวะเร่งเร้า มีผู้เปรียบเปรยว่าเป็นเหมือนการประกาศชัยชนะของดยุกแห่งเวลลิงตันที่มีต่อโจเซฟ โบนาปาร์ต (พี่ชายของนโปเลียน)[1] และนิยมนำกลับมาแสดงซ้ำอยู่เสมอ [3]

ใกล้เคียง

ซิมโฟนีหมายเลข 5 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 3 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 9 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 6 (ไชคอฟสกี) ซิมโฟนี ซิมโฟนีหมายเลข 6 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 1 (ชูมัน) ซิมโฟนีหมายเลข 1 (ไชคอฟสกี) ซิมโฟนีหมายเลข 2 (ไชคอฟสกี) ซิมโฟนีหมายเลข 2 (มาห์เลอร์)