ดี. เอช. ลอว์เรนซ์ (อังกฤษ: D. H. Lawrence) (11 กันยายน ค.ศ. 1885 – 2 มีนาคม ค.ศ. 1930) เป็นนักประพันธ์, กวี, นักเขียนบทละคร, นักเขียนบทความ และนักวิพากษ์วรรณกรรมชาวอังกฤษ งานเขียนของลอว์เรนซ์สะท้อนให้เห็นถึงการลดความสำคัญของมนุษย์จากความก้าวหน้าของสมัยใหม่และการพัฒนาทางอุตสาหกรรม ในงานเขียนลอว์เรนซ์เผชิญหน้าหัวข้อต่าง ๆ ที่รวมทั้งสุขภาพทางอารมณ์ และความมีชีวิตจิตใจ, การตอบสนองอย่างธรรมชาติ (spontaneity), เรื่องเพศ และ สัญชาตญาณความเห็นของลอว์เรนซ์สร้างศัตรูหลายคน และการเผชิญหน้ากับการถูกกล่าวหา, การถูกเซ็นเซอร์ และการถูกตีความหมายอย่างผิด ๆ ของงานเขียนอันเต็มไปด้วยความสร้างสรรค์ในครึ่งหลังของชีวิต ที่ส่วนใหญ่เป็นช่วงที่ลอว์เรนซ์เลือกที่จะหันหลังให้แก่สังคม ที่เรียกว่า "savage pilgrimage"[1] เมื่อลอว์เรนซ์เสียชีวิต ภาพพจน์ของสาธารณชนต่อลอว์เรนซ์เป็นภาพของผู้สูญเสียความมีพรสวรรค์ไปกับการเขียนงานลามก (pornographer) แต่อี. เอ็ม. ฟอร์สเตอร์แก้ตัวแทนลอว์เรนซ์ในงานศพว่าเป็น “นักประพันธ์ผู้เต็มไปด้วยจินตนาการผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดานักเขียนร่วมสมัย”[2] ต่อมานักวิพากษ์วรรณกรรมผู้มีอิทธิพลเคมบริดจ์เอฟ. อาร์. เลวิสกลายมาเป็นผู้สนับสนุนลอว์เรนซ์อย่างแข็งขัน และสรรเสริญคุณค่าของงานของลอว์เรนซ์ในด้านความมีศิลปะ และความจริงจังทางจริยธรรรม และถือว่าระดับงานเขียนเทียมเท่างานเขียนระดับคลาสสิกของนวนิยายอังกฤษ ในปัจจุบันงานเขียนของลอว์เรนซ์โดยทั่วไปเห็นกันว่าเป็นงานเขียนของผู้เห็นการณ์ไกล และเป็นงานตัวอย่างของการเขียนแบบสมัยใหม่นิยม แม้ว่าผู้สนับสนุนสิทธิสตรีบางคนจะประท้วงทัศนคติของลอว์เรนซ์เกี่ยวกับสตรี และ เรื่องเพศในงานบางชิ้น[ต้องการอ้างอิง]