เคนเนดี "ดุ๊ค" เอลลิงตัน (29 มีนาคม ค.ศ. 1899 - 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1974) เป็นนักแต่งเพลงชาวอเมริกันเปียโนและดรัมเมเยอร์ของวงดนตรีแจ๊สซึ่งเขานำจาก 2466 จนตายในอาชีพที่ทอดมานานกว่าห้าสิบปี [1] เกิดที่วอชิงตัน ดี.ซี. เอลฟ์ตันตั้งอยู่ที่เมืองนิวยอร์กตั้งแต่กลางทศวรรษ 1920 เป็นต้นไปและได้รับข้อมูลระดับชาติผ่านการปรากฏตัวของวงดนตรีที่ Cotton Club in Harlem ในช่วงทศวรรษที่ 1930 วงออเคสตราของเขาไปเที่ยวในยุโรป แม้ว่าจะได้รับการยกย่องว่าเป็นหัวใจสำคัญในประวัติศาสตร์ของดนตรีแจ๊ส แต่ Ellington ก็ใช้คำว่า "เกินกว่าหมวดหมู่" เป็นหลักเกณฑ์ในการปลดปล่อยและเรียกร้องให้เพลงของเขาเป็นส่วนหนึ่งของหมวดหมู่ดนตรีอเมริกันมากกว่าประเภทดนตรี เช่นแจ๊ส [2] นักดนตรีบางคนที่เป็นสมาชิกของวงดนตรีของ Ellington เช่นนักเป่าแซ็กโซโฟน Johnny Hodges ถือเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดในวงการดนตรีแจ๊ส Ellington ได้ผสมผสานพวกเขาเข้ากับวงดนตรีที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ของดนตรีแจ๊ส สมาชิกบางคนอยู่กับวงออเคสตรามาหลายสิบปีแล้ว เจ้านายที่เขียน miniatures สำหรับรูปแบบการบันทึก 78 นาทีต่อนาที 78 นาที Ellington มักแต่งโดยเฉพาะเพื่อแสดงลักษณะและทักษะของนักดนตรีแต่ละคน มักจะร่วมมือกับคนอื่น Ellington เขียนมากกว่าหนึ่งพันองค์ประกอบ; การทำงานที่กว้างขวางของเขาคือมรดกทางดนตรีแจ๊สที่ใหญ่ที่สุดที่บันทึกไว้โดยส่วนใหญ่งานของเขากลายเป็นมาตรฐาน Ellington ยังบันทึกเพลงที่เขียนขึ้นโดยวงดนตรีของเขาตัวอย่างเช่น Juan Tizol's "Caravan" และ "Perdido" ซึ่งนำสีสันของสเปนเข้ากับวงดนตรีแจ๊สวงใหญ่ หลังจาก 1941 Ellington ร่วมมือกับนักแต่งเพลง - arranger - เปียโนบิลลี่ Strayhorn ซึ่งเขาเรียกว่าการเขียนและการจัดเพื่อนของเขา [3] ด้วย Strayhorn เขาแต่งเพลงประกอบละครหรือห้องสวีทมากมายรวมถึงเพลงสั้น ๆ อีกด้วย หลังจากการปรากฏตัวที่ Newport Jazz Festival ในเดือนกรกฎาคมปี 1956 แอ็พพลิเคชั่นและวงออร์เคสตร้าของ Ellington ก็มีความสุขกับการฟื้นตัวของอาชีพหลักและเริ่มขึ้นในการทัวร์คอนเสิร์ตระดับโลก Ellington บันทึกสำหรับ บริษัท อเมริกันบันทึกแห่งยุคของเขาได้แสดงในภาพยนตร์หลายเรื่องการให้คะแนนหลายอย่างและการแต่งเพลงประกอบละครเวที เนื่องจากมีการใช้วงออร์เคสตร้าหรือวงดนตรีขนาดใหญ่และขอบคุณ eloq ของเขาเอลลิงตันเสียชีวิตด้วยโรคยุงกัดจนทนพิษไม่ไหวและปอดแหก เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1974