ต่งชื่อ (จีน: 董氏; สำเนียงฮกเกี้ยนว่า "ตังสี"; แปลว่า "นางต่ง/ตัง"; สิ้นพระชนม์ ค.ศ. 189) เป็นสตรีจากสกุลต่ง (董) ซึ่งเป็นภริยาของขุนนางผู้หนึ่งในราชวงศ์ฮั่นตะวันออกของประเทศจีน ภายหลังบุตรชายได้ครองราชย์เป็นฮั่นหลิงตี้ (漢靈帝; ฮกเกี้ยนว่า "ฮั่นเลนเต้") ต่งชื่อจึงได้ดำรงตำแหน่งพระมารดา เรียก "หฺวังไท่โฮ่ว" (皇太后; ฮกเกี้ยนว่า "ฮองไทเฮา"; แปลว่า "มหาราชเทวี") ครั้นหฺวังจื่อเปี้ยน (皇子辯; ฮกเกี้ยนว่า "หองจูเปียน"; แปลว่า "ราชบุตรเปี้ยน/เปียน") พระโอรสของฮั่นหลิงตี้ และหลานของนาง ได้ครองราชย์ต่อ ต่งชื่อจึงได้เป็นพระเจ้าย่า เรียกว่า "ไท่หฺวังไท่โฮ่ว" (太皇太后; ฮกเกี้ยนว่า "ไทฮองไทเฮา"; แปลว่า "อัครมหาราชเทวี") ตามลำดับ แต่นิยมเรียกขานว่า "ต่งไท่โฮ่ว" (董太后; ฮกเกี้ยนว่า "ตังไทเฮา/ไทฮอ"; แปลว่า "มหาเทวีต่ง/ตัง")ต่งไท่โฮ่วถูกดูแคลนอยู่เสมอที่มีที่มาต่ำต้อยแล้วได้ขึ้นสู่ตำแหน่งสูงเพราะโชคช่วย นอกจากนี้ ในรัชกาลฮั่นหลิงตี้ ต่งไท่โฮ่วยังมีปัญหากับลูกสะใภ้ คือ เหอหฺวังโฮ่ว (何皇后; ฮกเกี้ยนว่า "โฮฮองเฮา"; แปลว่า "ราชเทวีเหอ/โฮ") พระมเหสีของฮั่นหลิงตี้ เพราะเหอหฺวังโฮ่วประสงค์ให้หฺวังจื่อเปี้ยน พระโอรสของตน ได้ครองราชย์ต่อ แต่ต่งไท่โฮ่วต้องการให้หลานคนเล็ก คือ หฺวังจื่อเสีย (皇子協; ฮกเกี้ยนว่า "หองจูเหียบ"; แปลว่า "ราชบุตรเสีย/เหียบ") พระโอรสอีกพระองค์ของฮั่นหลิงตี้ซึ่งประสูติแต่หวังชื่อ (王氏; ฮกเกี้ยนว่า "อองสี"; แปลว่า "นางหวัง/ออง") ได้ครองราชย์มากกว่าครั้นฮั่นหลิงตี้สิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 189 โดยมิได้ทรงกำหนดรัชทายาทไว้ หฺวังจื่อเปี้ยน ในฐานะพระโอรสพระองค์โต ได้ครองราชย์ต่อ และเหอหฺวังโฮ่วก็ได้ดำรงตำแหน่งพระมารดา (หฺวังไท่โฮ่ว) พระนางกับพระเชษฐา คือ เหอ จิ้น (何進; ฮกเกี้ยนว่า "โฮจิ๋น") ซึ่งคุมกองทัพ อาศัยโอกาสนี้ถอดต่งไท่โฮ่วออกจากฐานันดรศักดิ์ทั้งหมด ไม่ช้าหลังจากนั้น ต่งไท่โฮ่วประชวรสิ้นพระชนม์ ซึ่งผู้คนทั่วไปเห็นว่า เป็นฝีมือเหอหฺวังโฮ่ว