ตัวคูณลอเรนซ์ (Lorentz factor) เป็นตัวคูณที่ใช้ในการแปลงคำตอบจากการแปลงแบบกาลิเลียนในกรณีที่ความเร็วสูงมาก ๆ ให้อยู่ในขอบเขตของสัจพจน์ของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ในทฤษฎีสัมพัทธภาพ ซึ่งมีสมการดังนี้ γ ≡ 1 1 − v 2 / c 2 {\displaystyle \gamma \equiv {\frac {1}{\sqrt {1-v^{2}/c^{2}}}}}
เมื่อ γ {\displaystyle \gamma } คือ ตัวคูณลอเรนซ์ (Lorentz factor)
v {\displaystyle v\,} คือ ความเร็วของผู้สังเกตในกรอบอ้างอิงเดียวกัน
สมการดังกล่าวเป็นสมการที่ได้รับการพัฒนาโดยแฮ็นดริก โลเรินตส์ ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่พัฒนาทฤษฎีที่เกี่ยวกับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า โดยอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ยังได้นำสมการดังกล่าวมาใช้ในการคำนวณเกี่ยวกับทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษอีกด้วย