นูแวลฟร็องส์ (ฝรั่งเศส: Nouvelle-France) หรืออีกชื่อหนึ่งคือ จักรวรรดิอเมริกาเหนือของฝรั่งเศส คือชื่อเรียกเขตอาณานิคมของฝรั่งเศสในทวีปอเมริกาเหนือ ซึ่งเริ่มขึ้นตั้งแต่ฌัก การ์ตีเยค้นพบทวีปอเมริกาเหนือในปี ค.ศ. 1534 และสิ้นสุดลงหลังฝรั่งเศสยอมยกดินแดนส่วนนี้ให้แก่อังกฤษและสเปนใน ค.ศ. 1763 รวมเป็นระยะเวลากว่า 229 ปีที่ฝรั่งเศสเข้ามามีอำนาจในอเมริกาเหนือ ยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของนูแวลฟร็องส์คือช่วง ค.ศ. 1712 (ก่อนสนธิสัญญายูเทรกต์) อาณานิคมนี้ กินพื้นที่ตั้งแต่เกาะนิวฟันด์แลนด์ไปจนถึงเทือกเขาร็อกกี และจากอ่าวฮัดสันไปจนถึงอ่าวเม็กซิโก ซึ่งรวมไปถึงมหาทะเลสาบทั้งห้าแห่งอเมริกาเหนือดินแดนถูกแบ่งออกเป็นหลายเขตอาณานิคมซึ่งต่างมีการปกครองเป็นของตนเอง ได้แก่: แคนาดา อคาเดีย นิวฟันด์แลนด์ และ หลุยส์เซียนา ฝรั่งเศสปกครองดินแดนนี้ไปจนกระทั่งเมื่อฝรั่งเศสพ่ายแพ้ในสงครามเจ็ดปี ก็ต้องเสียดินแดนบริเวณนี้ไปแก่อังกฤษและสเปนจากผลของสนธิสัญญาปารีส เหลือไว้แต่แซ็งปีแยร์และมีเกอลง โดยอังกฤษได้ดินแดนส่วนแคนาดา, อคาเดีย และส่วนหนึ่งของหลุยส์เซียนา ในขณะที่สเปนได้อีลโดร์เลอ็อง (Île d'Orléans) พร้อมกับดินแดนไปทางตะวันตก