บริเวณเวอร์นิเก (Wernicke's area) เป็นบริเวณของ
ซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ใน
สมองของมนุษย์ อยู่ด้านหลังของ
ลอนสมองซุพีเรียร์เทมพอรัล (superior temporal gyrus) ล้อมรอบคอร์เท็กซ์ของระบบรับเสียง (auditory cortex) บน
ร่องด้านข้างหรือร่องซิลเวียน [ซึ่งเป็นส่วนที่
สมองกลีบขมับ (temporal lobe) และ
สมองกลีบข้าง (parietal lobe) มาพบกัน] อาจเรียกบริเวณนี้ว่าส่วนท้ายของ
บริเวณโบรดมันน์ 22 และในคนส่วนใหญ่บริเวณนี้จะอยู่ในสมองซีกซ้าย ซึ่งทำหน้าที่เฉพาะในด้านทักษะทาง
ภาษา การอุดตันของ
หลอดเลือดแดงมิดเดิลซีรีบรัล (middle cerebral artery) ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองอาจทำให้บริเวณนี้ทำหน้าที่ได้ผิดปกติชื่อของบริเวณเวอร์นิเกมาจากชื่อของ
คาร์ล เวอร์นิเก นักประสาทวิทยาและจิตแพทย์ชาว
เยอรมัน ซึ่งค้นพบว่าการทำลายในบริเวณนี้ทำให้เกิด
ภาวะเสียการสื่อความ (aphasia) ซึ่งเรียกว่า Wernicke's aphasia หรือ receptive aphasia ในปี ค.ศ. 1874 (
พ.ศ. 2417) ภาวะดังกล่าวทำให้เกิดความบกพร่องของความเข้าใจภาษาและการพูด ซึ่งมีจังหวะของเสียงที่ธรรมชาติและมี
วากยสัมพันธ์ที่ปกติ แต่ไม่มีความสามารถเข้าใจความหมายได้ อาจเรียกภาวะนี้ว่า fluent หรือ jargon aphasia การทำงานของเวอร์นิเกเป็นการริเริ่มการศึกษาสมองในบริเวณนี้และบทบาทที่เกี่ยวกับภาษา ซึ่งเกี่ยวข้องกับความเข้าใจและการตีความภาษาพูดบริเวณนี้เชื่อมต่อไปยัง
บริเวณโบรคา (Broca's area) โดยผ่านเส้นทางประสาทชื่อ
อาร์คูเอท ฟาสซิคูลัส (arcuate fasciculus) และยังเชื่อมต่อกับคอร์เท็กซ์ส่วนการรับเสียงปฐมภูมิ (primary auditory cortex) ซึ่งเกี่ยวกับบทบาทของความเข้าใจซึ่งคำพูด