พรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน (อังกฤษ: Communist Party of Indochina; เวียดนาม: Đông Dương Cộng sản Đảng) เป็นพรรคคอมมิวนิสต์หนึ่งในสามพรรคที่เป็นต้นกำเนิดของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม โดยอีกสองพรรคคือ พรรคคอมมิวนิสต์อันนัม และพันธมิตรคอมมิวนิสต์อินโดจีนในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2471 สมาชิกหัวรุนแรงของสมาคมยุวชนเพื่อการปฏิวัติเวียดนามได้แก่ โฮจิมินห์, เจิ่น วัน กุง, เหงียน ดุ๊ก กั๋ญ, จิ่ญ ดิ่ญ กื๋ว, โด๋ หง็อก ซู, เซือง หัก ดิ๊ญ, โง ซา ตึ และกีม โตน ได้จัดตั้งกลุ่มคอมมิวนิสต์กลุ่มแรกในอินโดจีนฝรั่งเศส และได้ประกาศตัวเป็นศูนย์กลางของพรรคคอมมิวนิสต์ที่จะจัดตั้งขึ้นในอนาคต เจิ่น วัน กุงได้รับเลือกเป็นเลขาธิการของกลุ่ม ทั้งนี้ กุงและอีกสองคนคือจิ่ญ ดิ่ญ กื๋ว และกีม โตนได้เข้าร่วมการประชุมของสมาคมยุวชนเพื่อการปฏิวัติเวียดนาม ที่จัดในฮ่องกงเมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2472 ในการประชุมครั้งนี้พวกเขาได้เสนอที่จะเปลี่ยนสมาคมไปเป็นพรรคคอมมิวนิสต์แต่ถูกปฏิเสธ ทั้งสามคนได้ประท้วงโดยออกจากห้องประชุม และถูกขับออกจากสมาคมในที่สุดในวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2472 กลุ่มนิยมคอมมิวนิสต์ดังกล่าวได้ประชุมร่วมกันที่ฮานอย และตกลงจัดตั้งพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน พรรคได้ออกหนังสือพิมพ์ บั๊วเหลี่ยม (Búa Liềm, "ค้อนและเคียว") หลังจากนั้นไม่นาน มีการจัดตั้งพรรคคอมมิวนิสต์อันนัมในอินโดจีน เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2472 และพรรคปฏิวัติใหม่แห่งเวียดนามที่ได้เปลี่ยนมาเป็นพันธมิตรคอมมิวนิสต์อินโดจีน ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2472 ต่อมา ใน พ.ศ. 2473 โฮจิมินห์ได้ประสานงานจนมีการรวมทั้งสามพรรคเข้าด้วยกันเป็นพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม