พระยาภูมีเสวิน (จิตร จิตตเสวี) เป็นบุตรหลวงคนธรรพวาที (จ่าง จิตตเสวี) มารดาชื่อ เทียบ เกิดเมื่อวันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2432 มีพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน 4 คน เริ่มเรียนซอด้วงจากบิดาตั้งแต่อายุ 6 ปี จนออกวงได้เมื่ออายุ 8 ปี และหัดเล่นดนตรีอีกหลายชนิด จนสามารถเล่นดนตรีได้รอบวง ที่ชำนาญเป็นพิเศษ คือ ซอสามสายและขลุ่ยตั้งแต่ พ.ศ. 2449 ได้รับราชการเป็นมหาดเล็กในสังกัดกระทรวงวัง ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ตั้งแต่ครั้งยังทรงดำรงพระยศเป็น สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช ฯ และได้ฝึกดนตรีเพิ่มเติมจากพระยาประสานดุริยศัพท์ (แปลก ประสานศัพท์) จนได้รับพระราชทานรางวัลจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวในการตีฆ้องวงเล็ก เมื่อตามเสด็จไปภาคใต้ เมื่อ พ.ศ. 2452 ต่อมาได้ดำรงตำแหน่งหลวงสิทธิ์นายเวร เมื่อ พ.ศ. 2459 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทาน น.ส. เอื้อน ศิลปีเป็นคู่สมรส และได้เลื่อนเป็นพระยาภูมีเสวิน เมื่อพ.ศ. 2468นอกจากฝีมือในการบรเลงดนตรี ท่านยังมีความสามารถในทางนาฏศิลป์ เคยแสดงโขนเป็นตัวอินทรชิตหลายครั้ง และบันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับดนตรีไว้ เช่น หลักการสีซอสามสาย พระราชพิธีเห่กล่อมพระบรรทม ผลงานการแต่งเพลงของท่านได้แก่ โหมโรงภูมิทองสามชั้น สอดสีเถา จำปาทองเถา และทางเดี่ยวซอสามสายอีกหลายเพลง ได้แก่ ต้นเพลงฉิ่ง ขับไม้บัณเฑาะว์ ทะแย นกขมิ้น ปลาทอง บรรทมไพร พญาครวญ พญาโศก แสนเสนาะ ทยอยเดี่ยว เชิดนอก และกราวในเถา ถึงแก่กรรมเมื่อ 5 มกราคม พ.ศ. 2519 รวมอายุได้ 82 ปี