พระราชวังต้องห้าม (
จีน: 紫禁城;
พินอิน: Zǐjìn Chéng จื่อจิ้นเฉิง;
อังกฤษ: Forbidden City) หรือพระราชวังกู้กง จากชื่อภาษาจีน แปลตามตัวอักษรได้ว่า "เมืองต้องห้ามสีม่วง" พระราชวังต้องห้ามตั้งอยู่ใจกลางของกรุง
ปักกิ่ง เมืองหลวงของ
ประเทศจีน (
39°54′56″N 116°23′27″E / 39.91556°N 116.39083°E / 39.91556; 116.39083) เป็นพระราชวังหลวงมาตั้งแต่สมัยกลาง
ราชวงศ์หมิงจนถึง
ราชวงศ์ชิง พระราชวังต้องห้ามยังรู้จักกันในนาม
พิพิธภัณฑ์พระราชวัง (
ภาษาจีน: 故宫博物院;
พินอิน: Gùgōng Bówùyùan) ครอบคลุมพื้นที่ 720,000
ตารางเมตร หรือ 450
ไร่ (0.72
ตร.กม.) อาคาร 980 หลัง
[2] มีห้องทั้งหมด 9,999 ห้อง
[3] และมีพระที่นั่ง 75 องค์ หอพระสมุด ห้องหับต่าง ๆ อีกมาก รวมทั้งยังมีสวน ลานกว้าง ทางเดินเชื่อมกันโดยตลอด มีคูและกำแพงที่สูงถึง 11 เมตร
[4] ล้อมรอบ ใช้ระยะก่อสร้างประมาณ 14 ปี ตั้งแต่ ค.ศ. 1406 จนถึง ค.ศ. 1420พระราชวังต้องห้ามตั้งอยู่ทางทิศเหนือของ
จตุรัสเทียนอันเหมิน นักท่องเที่ยวสามารถเข้าสู่พระราชวังต้องห้ามได้ทางจตุรัสนี้ ผ่าน
ประตูเทียนอันเหมิน บริเวณรอบ
จตุรัสเทียนอันเหมิน เรียกว่า อาณาเขตหลวง โดยมีสิ่งก่อสร้างสำคัญอยู่โดยรอบ เช่น
มหาศาลาประชาคม ในอดีต พระราชวังแห่งนี้ เป็นเขตหวงห้ามไม่ไห้ประชาชนเข้า แม้ข้าราชการชั้นสูง ยังต้องขออนุญาตเป็นกรณีพิเศษ จึงเรียกพระราชวังนี้ว่า "พระราชวังต้องห้าม" จักรพรรดิจะทรงประทับอยู่ในพระราชวังแห่งนี้ กั้นพระองค์จากโลกภายนอก โดยมีสนมกำนัล ขันที และข้าหลวงรับใช้ซึ่งคนเหล่านี้ต้องอาศัยอยู่ในนครต้องห้ามตลอดชีวิต เพื่อความสำราญของจักรพรรดิ ในวังจะมี
วิเสท 6,000 คน ประกอบพระกระยาหาร มีสนมกำนัล 9,000 นาง ซึ่งมี
ขันที 70,000 คน คอยดูแลให้แม้ว่า
ประเทศจีนจะไม่มีสถาบัน
พระมหากษัตริย์แล้ว พระราชวังต้องห้ามก็ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของประเทศจีน และภาพประตูเทียนอันเหมินก็ยังปรากฏอยู่ในตราประจำ
สาธารณรัฐประชาชนจีนอีกด้วย นอกจากนี้ พระราชวังต้องห้ามยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งไม่นานมานี้ ทางรัฐบาลจีนได้มีนโยบายจำกัดปริมาณนักท่องเที่ยวเพื่อจะอนุรักษ์สภาพของอาคารและสวนหย่อมไว้
ยูเนสโกได้ประกาศให้พระราชวังต้องห้ามร่วมกับ
พระราชวังเสิ่นหยางเป็นหนึ่งใน
มรดกโลกในนาม
พระราชวังหลวงแห่งราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิงในปักกิ่งและเสิ่นหยาง เมื่อ ค.ศ. 1987