พันธะเพปไทด์ (peptide bond) หรือพันธะเอไมด์ (amide bond) เป็นพันธะเคมีที่สร้างระหว่างหมู่คาร์บอกซิลของโมเลกุลหนึ่งกับหมู่อะมิโนของอีกโมเลกุลหนึ่ง และมีการปล่อยน้ำออกไปหนึ่งโมเลกุล จัดเป็นการสังเคราะห์แบบสูญเสียน้ำ (dehydration synthesis) และมักจะเกิดระหว่างกรดอะมิโน โมเลกุลที่เกิดใหม่เรียกว่าเอไมด์ C (=O) NH- หรือเพปไทด์พอลิเพปไทด์และโปรตีนจะเป็นสายโซ่ของกรดอะมิโนที่เชื่อมต่อกันด้วยพันธะเพปไทด์ และเป็นองค์ประกอบหลักของพอลิเอไมด์ เช่นไนลอนและอะรามิดส์ ซึ่งเป็นพอลิเมอร์สังเคราะห์ที่มีพันธะเพปไทด์พันธะเพปไทด์ถูกสลายได้ด้วยปฏิกิริยาเอไมด์ ไฮโดรไลซิส พันธะเพปไทด์ในโปรตีนมีความคงตัวปานกลาง หมายความว่าเมื่อมีน้ำอยู่จะสลายตัวได้ทันที ปล่อยพลังงานอิสระออกมา 10 kJ/mol แต่เกิดช้ามากในสิ่งมีชีวิต กระบวนการเกิดขึ้นด้วยการเร่งของเอนไซม์ที่ย่อยสลายพันธะเพปไทด์ ค่าการดูดกลืนแสงของเพปไทด์อยู่ที่ 190-230 nm