บทความหลัก: การให้คะแนนอุบัติเหตุของพิบัตินิวเคลียร์ฟุกุชิมะไดอิจิภัย

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับคะแนนอันดับ 7 บน มาตราระหว่างประเทศว่าด้วยเหตุการณ์ทางนิวเคลียร์ (INES)[185] สเกลนี้จะเริ่มต้นตั้งแต่ 0 ที่แสดงสถานการณ์ที่ผิดปกติแต่ไม่มีผลกระทบด้านความปลอดภัย จนถึง 7 ที่แสดงการเกิดอุบัติเหตุที่ก่อให้เกิดการปนเปื้อนอย่างกว้างขวางกับผลกระทบด้านสุขภาพและสิ่งแวดล้อมที่รุนแรง ก่อนที่จะเกิดที่ฟูกูชิม่า ภัยพิบัติ Chernobyl เป็นเหตุการณ์ระดับ 7 เพียงแห่งเดียวเท่านั้นที่ถูกบันทึกไว้ ในขณะที่อุบัติเหตุที่เกาะทรีไมล์ได้รับการจัดอันดับให้เป็นระดับ 5

การวิเคราะห์ในปี 2012 ของการปล่อยกัมมันตภาพรังสีระยะกลางและระยะยาวพบว่าการปลดปล่อยรังสีของฟุกุชิมะมีประมาณ 10-20% ของที่ปล่อยออกมาจากภัยพิบัติ Chernobyl[186][187] ประมาณ 15 PBq ของซีเซียม-137 ถูกปล่อยออกมา[188] เมื่อเทียบกับประมาณ 85 PBq ซีเซียม-137 ที่เชอร์โนบิล[189] แสดงให้เห็นการปลดปล่อย 24 กิโลกรัม (53 ปอนด์) ของซีเซียม-137[190]

ซึ่งแตกต่างจากเชอร์โนบิล เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ทุกเครื่องของญี่ปุ่นอยู่ในอ่างบรรจุที่เป็นคอนกรีต ซึ่งจำกัดการปลดปล่อยของธาตุ สตรอนเตียม-90, อะเมริเซียม-241 และพลูโตเนียมซึ่งอยู่ในกลุ่มไอโซโทปรังสีที่ปล่อยออกมาโดยเหตุการณ์ก่อนหน้านี้[186][189]

ประมาณ 500 PBq ของไอโอดีน-131 ถูกปล่อยออกมา[188] เมื่อเทียบกับประมาณ 1,760 PBq ที่เชอร์โนบิล[189] ไอโอดีน-131 มีครึ่งชีวิตที่ 8.02 วัน สลายตัวเป็นนิวไคลด์ที่มีเสถียรภาพ หลังจากสิบครึ่งชีวิต (80.2 วัน) 99.9% จะสลายตัวไปซีนอน-131 ซึ่งเป็นไอโซโทปที่เสถียร[191]