สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับภาวะบอดใบหน้าอย่างหนึ่งก็คือ ภาวะนี้บอกเป็นนัยว่า มีระบบรู้จำใบหน้าทั้งแบบรู้ตัวและแบบไม่รู้ตัว การทดลองแสดงว่า เมื่อให้ดูใบหน้าที่คุ้นเคยรวมกับใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย ผู้มีภาวะบอดใบหน้าอาจจะไม่สามารถระบุบุคคลในภาพเหล่านั้น หรือแม้เพียงแค่บอกความคุ้นเคยของบุคคลนั้น (ว่า คนนี้คุ้นๆ หรือว่า คนนี้ไม่คุ้น) แต่ว่า เมื่อมีการวัดการตอบสนองโดยความรู้สึก (โดยปกติด้วยการวัดการนำไฟของผิวหนัง[19]) ก็มักจะมีการตอบสนองทางความรู้สึกต่อบุคคลที่คุ้นเคย ถึงแม้ว่า จะไม่มีการรู้จำบุคคลนั้น[20]

ผลงานวิจัยนี้บอกเป็นนัยว่า ความรู้สึกมีบทบาทสำคัญในการรู้จำใบหน้า และเรื่องนี้อาจจะไม่น่าประหลาดใจ เพราะว่า การมีชีวิตรอดขั้นพื้นฐาน (โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัย) อาศัยความสามารถในการระบุแยกแยะบุคคลที่อยู่รอบๆ ตัว (ว่ามิตรหรือศัตรู)

มีทฤษฎีว่าอาการหลงผิดคะกราส์ อาจจะเป็นภาวะตรงข้ามกันกับภาวะบอดใบหน้า ในอาการหลงผิดนี้ คนไข้แจ้งว่า สามารถรู้จำบุคคลจากใบหน้าได้ แต่ว่า คนไข้ไม่มีการตอบสนองโดยความรู้สึก ซึ่งอาจจะนำไปสู่ความเชื่อโดยหลงผิดว่า ญาติหรือคู่สมรสของคนไข้ ถูกแทนตัวโดยตัวปลอม