ภาษาจีนมาตรฐาน
ภาษาจีนมาตรฐาน

ภาษาจีนมาตรฐาน

ภาษาจีนมาตรฐาน (อังกฤษ: Standard Chinese) หรือ ผู่ทงฮฺว่า (จีน: 普通话/普通話; พินอิน: Pǔtōnghuà; "ภาษาสามัญ") เป็นภาษามาตรฐานซึ่งเป็นภาษาราชการเพียงหนึ่งเดียวของทั้งประเทศจีนและประเทศไต้หวัน ทั้งยังเป็นหนึ่งในภาษาราชการทั้งสี่ของประเทศสิงคโปร์ ภาษาจีนมาตรฐานออกเสียงตามสำเนียงเป่ย์จิง (北京話) ใช้คำศัพท์ตามสำเนียงกลาง และใช้ไวยากรณ์ตามภาษาจีนที่ใช้เขียนในชีวิตประจำวัน (written vernacular Chinese)ภาษาจีนมาตรฐานมีวรรณยุกต์เช่นเดียวกับภาษาจีนแบบอื่น ๆ เมื่อเทียบกับภาษาจีนที่ใช้ในตอนใต้แล้ว ภาษาจีนมาตรฐานมีพยัญชนะต้นมากกว่า แต่มีสระ พยัญชนะท้าย และวรรณยุกต์ น้อยกว่า นอกจากนี้ ภาษาจีนมาตรฐานยังเน้นหัวเรื่อง (topic-prominent) และเรียงประโยคแบบประธาน-กริยา-กรรมภาษาจีนมาตรฐานนั้นใช้อักษรแบบเต็มหรือแบบย่อเขียนก็ได้ ส่วนการถอดเป็นอักษรโรมันนั้นใช้อักษรพินอินแบบฮั่น

ภาษาจีนมาตรฐาน

ตระกูลภาษา
ผู้วางระเบียบ National Language Regulating Committee (China)[5]
National Languages Committee (Taiwan)
Promote Mandarin Council (Singapore)
Chinese Language Standardisation Council (Malaysia)
ระบบการเขียน Traditional Chinese
Simplified Chinese
Mainland Chinese Braille
Taiwanese Braille
Two-Cell Chinese Braille
รูปแบบก่อนหน้า
Middle Mandarin
  • ภาษาจีนมาตรฐาน
จำนวนผู้พูด unknown (has begun acquiring native speakers cited 1988, 2014)[1][2]
L2 speakers: 7% of China (2014)[3][4]
ISO 639-6 goyu (Guoyu)
huyu (Huayu)
cosc (Putonghua)
ISO 639-3
ภาษาทางการ
ประเทศที่มีการพูด จีน, สิงคโปร์