ภาษาอาหรับคลาสสิก
ภาษาอาหรับคลาสสิก

ภาษาอาหรับคลาสสิก

ภาษาอาหรับคลาสสิก (อังกฤษ: Classical Arabic; CA; อาหรับ: ٱلعَرَبِيَّة ٱلْفُصْحَىٰ‎, al-ʿarabīyah al-fuṣḥā) หรือภาษาอาหรับโกหร่าน (Koranic Arabic) เป็นรูปแบบของภาษาอาหรับที่ใช้ในวรรณคดีจากสมัยอุมัยยัดและอับบาสิด (ประมาณพุทธศตวรรษ 12 – 14) มีพื้นฐานมาจากสำเนียงในยุคกลางของเผ่าอาหรับ ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่ จะเป็นภาษาลูกหลานของภาษานี้ แม้ว่ารากศัพท์ และรูปแบบของภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่จะต่างจากภาษาอาหรับคลาสสิก แต่โครงสร้างประโยคยังไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่สำเนียงที่ใช้พูดได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ในโลกของชาวอาหรับ มีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยระหว่างภาษาอาหรับคลาสสิกและภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่ และทั้งคู่ถูกเรียกว่าอัล-ฟุศฮาในภาษาอาหรับซึ่งหมายถึงภาษาพูดที่ชัดเจน เนื่องจากเป็นภาษาที่ใช้เขียนคัมภีร์อัลกุรอ่าน จึงถือเป็นภาษาศักดิ์สิทธิ์ของมุสลิม และใช้ในพิธีทางศาสนา[1]

ภาษาอาหรับคลาสสิก

ตระกูลภาษา
ISO 639-3
ประเทศที่มีการพูด เป็นภาษาที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของตะวันออกกลาง ภาษาทางศาสนาของศาสนาอิสลาม

แหล่งที่มา

WikiPedia: ภาษาอาหรับคลาสสิก http://www.80percentwords.com/ http://www.arabia-felix.com/printer_20.html http://www.arabic-studio.com/quranic_arabic.html http://drvaniya.com http://essentialilm.com http://www.learnarabiconline.com/ http://www.learnarabiconline.com/arabic-alphabet.s... http://www.learnarabiconline.com/arabic-grammar-in... http://www.learnarabiconline.com/arabic-morphology... http://www.learnarabiconline.com/importance-histor...