เมนูนำทาง
ภาษาฮีบรู ลักษณะโดยทั่วไปของภาษาฮีบรูฮีบรูมีลักษณะคล้ายกับภาษาตะวันตกทั่วไป คือ มีเพศ พจน์ กาล การเน้นคำ และส่วนมากเป็นคำหลายพยางค์ (ไม่ใช่ภาษาคำโดด พยางค์เดียวอย่างภาษาไทย ภาษาจีน)ภาษาฮีบรูมีการสร้างคำ โดยเอารากศัพท์ (คืออักษรตัวหลัก) มาจากคำหลักๆ เพราะฉะนั้น เมื่อได้ยินคำใหม่ ถ้าเรารู้รากศัพท์ และมีปฏิภาณ จะทำให้เดาความหมายของคำนั้นได้ ว่าน่าจะหมายถึงอะไร อีกประการหนึ่ง แม้ว่าไวยากรณ์ หรือหลักในภาษาฮีบรูจะมีมากมาย แต่ถ้าจำได้ ก็สามารถใช้ได้อย่างแม่นยำ ไม่สับสน เพราะเป็นหลักที่มั่นคง ไม่ค่อยมีข้อยกเว้นต่างๆ มากเหมือนในภาษาอังกฤษ
ลักษณะโดยทั่วๆ ไปของภาษาฮีบรู คล้ายกับภาษาตะวันตกอื่นๆ (เช่นภาษาฝรั่งเศส อิตาลี เยอรมัน ฯลฯ) ซึ่งมีลักษณะหลักๆ ดังนี้
นอกจากจะมีการผันคำกิริยาไปตามเพศ (gender), จำนวนของประธาน (number) และ ตามกาลเวลาที่ทำกิริยานั้นๆ (tense) ด้วย คือเปลี่ยนไปตาม อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ยกตัวอย่าง เช่น คำว่า “กิน” จะเปลี่ยนไปดังนี้ (ในรูป infinitive ของคำว่า “กิน” ในภาษาฮีบรู คือ เล่ะเอโค็ล)
ประธาน + (กิน) ในกาลปัจจุบัน
เมนูนำทาง
ภาษาฮีบรู ลักษณะโดยทั่วไปของภาษาฮีบรูใกล้เคียง
ภาษาฮีบรู ภาษาฮีบรูสะมาริตัน ภาษาฮีบรูไบเบิล ภาษาฮีบรูอัชเกนัซ ภาษาฮีบรูมิซนะห์ ภาษาฮีบรูเซฟาร์ดี ภาษาฮีบรูมิซราฮี ภาษาฮีบรูเยเมนแหล่งที่มา
WikiPedia: ภาษาฮีบรู http://www.ethnologue.com http://www.hf-fak.uib.no/institutter/smi/paj/Sheha... http://www.zuckermann.org/pdf/Hybridity_versus_Rev... https://www.palgrave.com/us/book/9781403917232