เมนูนำทาง
ภาษาเวียดนาม ระบบเสียงเสียงพยัญชนะในภาษาเวียดนามมีหน่วยเสียงตามตารางทางด้านล่าง โดยอักษรทางด้านซ้ายเป็นอักษรที่ใช้เขียนแทนหน่วยเสียงนั้น ๆ ในภาษาเวียดนาม อักษรตรงกลางเป็นสัทอักษร และด้านขวานั้นเป็นอักษรไทยที่นิยมใช้ทับศัพท์
ริมฝีปาก | ปุ่มเหงือก | ปลายลิ้นม้วน | เพดานแข็ง | เพดานอ่อน | เส้นเสียง | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
นาสิก | m [m] ม | n [n] น | nh [ɲ] ญ | ng/ngh [ŋ] ง | |||
กัก | ไม่ก้อง ไม่พ่นลม | p [p] ป | t [t] ต | tr [ʈʂ~ʈ] จ | ch [c~tɕ] จ | c/k/q [k~q] ก | |
ก้อง | b [ɓ] บ | đ [ɗ] ด | |||||
ไม่ก้อง พ่นลม | th [tʰ] ท | kh [x~kʰ] ค | |||||
เสียดแทรก | ไม่ก้อง | ph [f] ฟ | x [s] ซ | s [ʂ] ซ | h [h] ฮ | ||
ก้อง | v [v] ว | d [z~j] ซ, ย | r [ʐ~ɹ] ซ, ร | gi [z~j] ซ, ย | g/gh [ɣ] ก | ||
เปิด | u/o [w] ว | l [l] ล | y/i [j] ย |
รูปแบบ | รูปพยัญชนะ | เหนือ | กลางตอนเหนือ | กลาง | ใต้ |
---|---|---|---|---|---|
พยัญชนะต้น | x | [s] ส | [s] ซ | [s] ซ | [s] ซ |
s | [ʂ] ซ (ม้วนลิ้น) | [ʂ] ซ (ม้วนลิ้น) | [ʂ] ซ (ม้วนลิ้น) | ||
ch | [tɕ] จ | [tɕ] จ | [tɕ] จ | [tɕ] จ | |
tr | [tʂ] จ (ม้วนลิ้น) | [tʂ] จ (ม้วนลิ้น) | [tʂ] จ (ม้วนลิ้น) | ||
r | [z] ซ (ก้อง) | [ɻ] ร (ม้วนลิ้น) | [ɻ] ร (ม้วนลิ้น) | [ɻ] ร (ม้วนลิ้น) | |
d | [ɟ] กึ่ง จ กึ่ง ก (ก้อง) | [j] ย | [j] ย | ||
gi | [z] ซ (ก้อง) | ||||
v[1] | [v] กึ่ง ฟ กึ่ง ว | [v] กึ่ง ฟ กึ่ง ว | |||
พยัญชนะท้าย | c | [k] | [k] ก | [k] ก | [k] ก |
t | [t] ต | [t] ต | |||
t หลัง e | [k, t] ก, ต | ||||
t หลัง ê | [t] ต | [k, t] ก, ต | |||
t หลัง i | [t] ต | ||||
ch | [ʲk] จ/ก | [k] ก | |||
ng | [ŋ] ง | [ŋ] ง | [ŋ] ง | [ŋ] ง | |
n | [n] น | [n] น | |||
n หลัง i, ê | [n] น | [n] น | |||
nh | [ʲŋ] ญ/ง | [ŋ] ง |
หน้า | กลาง | หลัง | |
---|---|---|---|
สูง | i [i] /-ิ/ | ư [ɨ/ɯ] /-ือ/ | u [u] /-ู/ |
กลางสูง | ê [e] /เ-/ | ơ [əː/ɤː] /เ-อ/ | ô [o] /โ-/ |
กลางต่ำ | e [ɛ] /แ-/ | â [ə/ɤ/ɜ] /เ-อะ/ | o [ɔ] /-อ/ |
ต่ำ | ă [a] /-ะ/, a [aː] /-า/ |
นักภาษาศาสตร์ได้ศึกษาภาษาเวียดนามและจัดให้อยู่ในภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติก เช่นเดียวกับภาษาเขมร ซึ่งเป็นภาษาระบบคำสองพยางค์ (disyllable) และมีลักษณะน้ำเสียง (register) เป็นลักษณะสำคัญของภาษา อีกทั้งเป็นภาษาที่ไม่มีระบบเสียงวรรณยุกต์ แต่ภาษาเวียดนามปัจจุบันได้พัฒนาระบบเสียงวรรณยุกต์ขึ้นใช้ เนื่องจากอิทธิพลของภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์อันได้แก่ภาษาตระกูลไทที่อยู่โดยรอบและภาษาจีนที่เข้ามาปกครองเวียดนามในขณะนั้น
สระในภาษาเวียดนามนั้น ออกเสียงโดยมีวรรณยุกต์ภายใน (thanh หรือ thanh điệu) โดยวรรณยุกต์มีความแตกต่างกันที่
เครื่องหมายกำกับวรรณยุกต์นั้น ปกติจะเขียนเหนือหรือใต้สระ [ส่วนใหญ่เขียนไว้เหนือสระ แต่วรรณยุกต์หนั่ง (nặng) เป็นจุดใต้สระ] วรรณยุกต์ทั้ง 6 ในภาษาถิ่นเหนือ (รวมฮานอยด้วย) มีดังนี้
ชื่อ | ลักษณะ | เครื่องหมาย | ตัวอย่าง | ตัวอย่างสระ | ออกเสียง |
---|---|---|---|---|---|
งาง (ngang) 'ระดับ' | สูงระดับ ˧ | (ไม่มีเครื่องหมาย) | ma 'ผี' | a (วิธีใช้·ข้อมูล) | อา |
ฮเหวี่ยน (huyền) 'แขวน' | ต่ำตก ˨˩ | ` | mà 'แต่' | à (วิธีใช้·ข้อมูล) | อ่า |
ซัก (sắc) 'คม' | สูงขึ้น ˧˥ | ´ | má 'แก้ม, แม่ (ถิ่นใต้) ' | á (วิธีใช้·ข้อมูล) | อ๊า |
หอย (hỏi) 'ถาม' | ต่ำขึ้น ˧˩˧ | ̉ | mả 'หลุมศพ, สุสาน' | ả (วิธีใช้·ข้อมูล) | อ๋า |
หงา (ngã) 'ตก' | สูงขึ้นหยุด ˧˥ˀ | ˜ | mã 'ม้า (จีน-เวียดนาม), รหัส' | ã (วิธีใช้·ข้อมูล) | อะ-อ๊ะ |
หนั่ง (nặng) 'หนัก' | ต่ำตกหยุด ˧˨ˀ | ̣ | mạ 'สีข้าว' | ạ (วิธีใช้·ข้อมูล) | อะ (เสียงหนัก) |
เมนูนำทาง
ภาษาเวียดนาม ระบบเสียงใกล้เคียง
ภาษาเกาหลี ภาษาเยอรมัน ภาษาเขมร ภาษาเวียดนาม ภาษาเปอร์เซีย ภาษาเอสเปรันโต ภาษาเขมรถิ่นไทย ภาษาเตลูกู ภาษาเบงกอล ภาษาเซี่ยงไฮ้แหล่งที่มา
WikiPedia: ภาษาเวียดนาม