มิกกี ชาลส์ แมนเทิล (อังกฤษ: Mickey Charles Mantle - 20 ตุลาคม พ.ศ. 2474 — 13 สิงหาคม พ.ศ. 2538) นักเบสบอลอเมริกันผู้รับการบรรจุชื่อไว้ใน "หอเกียรติยศเบสบอลแห่งชาติ" เมื่อ พ.ศ. 2517 แมนเติลเล่นในฐานะนักกีฬาอาชีพในสโมสรนิวยอร์กแยงกีตลอดเป็นเวลาต่อเนื่องรวม 18 ปี ได้รับการยกย่องเป็นนักเบสบอลออลสตาร์ 16 ครั้ง รางวัล อเมริกันลีก เอ็มพีวี (MVP, most valuable player) 3 ครั้ง สโมสรที่เขาเล่นได้เข้ารอบเพลย์ออฟ 12 ครั้ง และได้เป็นแชมป์ 3 ครั้ง นอกจากนี้แมนเติลยังครองสถิติโฮมรันของ "เวิลด์ซีรี" 18 ครั้ง อาร์บีไอ 40 ครั้ง สถิติการวิ่ง 42 ครั้ง ตีลูกเอกซ์ตราเบส 26 ครั้ง เบสปกติ 123 ครั้งมิกกี แมนเทิล เกิดที่เมืองสปาวินาว รัฐโอคลาโฮมา ได้รับการตั้งชื่อจากบิดาตาม มิกกี คอแชรน ซึ่งเป็นนักเบสบอลผู้มีชื่อเสียงอยู่ในระดับหอเกียรติยศแห่งดีทรอยต์ เมื่อเข้าโรงเรียนก็ได้เป็นนักกีฬาเกือบทุกชนิดของโรงเรียน โดยเฉพาะเบสบอล การเล่นอเมริกันฟุตบอลทำให้แมนเทิลเกือบถูกตัดขา การบาดเจ็บนี้ทำให้แมนเติลได้รับยกเว้นจากการเกณฑ์ทหารในสงครามเกาหลี ซึ่งกลายเป็นจุดอ่อนที่ทำให้ "แฟน" ไม่ค่อยพอใจในระยะแรกๆสโมสรแยงกีติดต่อเซ็นสัญญากับแมนเทิลแต่พบว่าแมนเติลอายุเพียง 16 ปีและยังเรียนชั้นมัธยม จึงรอและกลับมาเซ็นสัญญาอีกครั้ง เมื่อ พ.ศ. 2490 ในทีม "ดี (D)" แมนเทิลเล่นได้ดีเป็นลำดับ รวมทั้งการเป็นนักเบสบอลที่ตีลูกไกลที่สุด คือตีข้ามหลังคาอัฒจันทร์ออกไปไกล วัดได้ถึง 196 เมตรมิกกี แมนเทิล ประกาศแขวนไม้เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2512 หลังมีผลการเล่นเข้าเกณฑ์เข้าหอเกียรติยศ หลังเลิกเล่น แมนเทิลได้เปิดภัตตาคารอาหารพื้นถิ่นประมาณ พ.ศ. 2516 ไม่ประสบสำเร็จนัก ในปี พ.ศ. 2531 จึงเปิดภัตตาคารใหม่โดยตั้งชื่อตนเอง ซึ่งนับเป็นภัตตาคารที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในย่านถนน 42 มิกกี แมนเทิล มีชีวิตครอบครัวที่ไม่ราบรื่นนัก เขาแต่งงานเมื่อ พ.ศ. 2494 มีบุตร 4 คน แมนเทิลเสียชีวิตเมื่ออายุ 63 ปีจากมะเร็งตับจากการติดสุรามานานปี ในปี พ.ศ. 2549 รัฐบาลอเมริกันได้ออกไปรษณียากรเป็นรูปของแมนเทิล