สงครามบะดัร (อาหรับ: غزوة بدر‎) เป็นสงครามใหญ่ที่เกิดขึ้นครั้งแรกในช่วงสมัยของมุฮัมมัดระหว่างชาวมุสลิมกับชาวมักกะฮ์ ซึ่งเกิดขึ้นในวันที่ 17 หรือ 19 เดือนรอมฎอน ปี ฮิจเราะฮ์ศักราชที่ 2 (13 หรือ 15 มีนาคม ค.ศ.624) ณ เมืองบะดัร. [1][2]เมื่อมุฮัมมัดทราบข่าวว่าอบูซุฟยานยกทัพมาจากเมืองมักกะฮ์ จึงสั่งให้ชาวมุสลิมร่วมไพร่พลเกือบ 300 คน เพื่อต่อสู้กับทหารนับ 1,000นาย ของอบูซุฟยานแห่งเมืองมักกะฮ์ ซึ่งผลปรากฏว่ากองทัพของมุสลิมได้รับชัยชนะ และชาวมักกะฮ์ถูกฆ่าตายเป็นจำนวนมาก บ้างก็ถูกจับเป็นเชลย. จากชัยชนะของมุสลิมทำให้ผู้มีอิทธิพลของมักกะฮ์ลดน้อยลง และสถานภาพทางการเมืองของมุสลิมในมะดีนะฮ์ก็แข็งแกร่งขึ้น. คัมภีร์อัลกุรอานได้กล่าวถึงชัยชนะในครั้งนี้ไว้ว่า “เหตุการณ์ของพระเจ้า”[3]