ราชวงศ์ซ่ง (宋朝; ค.ศ. 960–1279) เป็นราชวงศ์ในประวัติศาสตร์จีน สมัยก่อนหน้า คือ ยุคห้าวงศ์สิบรัฐ (五代十國; ค.ศ. 907–960) สมัยถัดมา คือ ราชวงศ์ยฺเหวียน (元朝; ค.ศ. 1271–1368)ราชวงศ์ซ่งอาจแบ่งเป็น 2 ช่วง คือ ซ่งเหนือ (北宋; ค.ศ. 960–1127) และซ่งใต้ (南宋; ค.ศ. 1127–1279) โดยเอาการพิชิตจีนเหนือและจีนใต้ของราชวงศ์จิน (金朝; ค.ศ. 1115–1234) เมื่อ ค.ศ. 1127 อันเป็นเหตุให้ซ่งต้องเปลี่ยนเมืองหลวงจากเปี้ยนจิง (汴京) ในภาคเหนือ ลงไปยังหลินอัน (臨安) ในภาคใต้ เป็นจุดแบ่งจ้าว ควงอิ้น (趙匡胤) ขุนพลแห่งราชวงศ์โจวยุคหลัง (後周) แย่งชิงราชสมบัติจากไฉ จงซฺวิ่น (柴宗訓) ยุวกษัตริย์ราชวงศ์โจว แล้วก่อตั้งราชวงศ์ซ่งขึ้นเมื่อ ค.ศ. 960 ลูกหลานของเขาขึ้นเป็นจักรพรรดิสืบราชสมบัติต่อมาอีก 17 พระองค์ จึงสิ้นราชวงศ์ซ่ง รวมกษัตริย์ราชวงศ์นี้ทั้งสิ้น 18 พระองค์ แบ่งเป็นจักรพรรดิราชวงศ์ซ่งเหนือ 9 พระองค์ และซ่งใต้อีก 9 พระองค์ ทุกพระองค์ใช้ชื่อสกุลว่า "จ้าว" (趙)เบื้องล่างนี้ คือ รายพระนามจักรพรรดิทุกพระองค์ของราชวงศ์ซ่ง ประกอบด้วย ชื่อวัดประจำรัชกาล, พระนามประจำพระองค์ (ชื่อตัว), พระนามที่ได้รับหลังสิ้นพระชนม์, และชื่อรัชศก