วีดิทัศน์ตามคำขอ,
วีดิทัศน์ตามอุปสงค์ หรือ
วีโอดี (
อังกฤษ: video on demand, VOD) เป็นระบบที่อนุญาตให้ผู้ใช้สามารถเลือกรับชมหรือฟังเนื้อหาที่เป็นภาพและ/หรือเสียงเมื่อใดก็ตามที่ต้องการ แทนที่จะต้องรอรับชมเนื้อหาตามตารางเวลาหรือผังรายการที่กำหนดไว้ เทคโนโลยี
ไอพีทีวีมักได้รับการนำมาใช้เพื่อส่งวีดิทัศน์ตามคำขอเข้าสู่
โทรทัศน์และ
คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล[1]ระบบวีดิทัศน์ตามคำขอทางโทรทัศน์สามารถทำได้ทั้ง
ส่งเนื้อหาอย่างต่อเนื่องผ่าน
กล่องรับสัญญาณ, คอมพิวเตอร์ หรืออุปกรณ์อื่นเพื่อดูเนื้อหานั้นในเวลาจริง และ
ดาวน์โหลดเนื้อหาสู่อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น คอมพิวเตอร์,
เครื่องบันทึกวีดิทัศน์ดิจิทัล (หรือที่เรียกว่า
เครื่องบันทึกวีดิทัศน์ส่วนตัว) หรือ
เครื่องเล่นสื่อแบบพกพาเพื่อรับชมในเวลาใดก็ได้ ผู้ให้บริการ
โทรทัศน์ทางสายเคเบิลและทางสายโทรศัพท์ส่วนใหญ่เสนอบริการวีดิทัศน์ตามคำขอทั้งสองประเภท ซึ่งรวมถึงเนื้อหาฟรีและเนื้อหาที่ต้อง
จ่ายเมื่อรับชม (pay-per-view)
โทรทัศน์อินเทอร์เน็ตเป็นวีดิทัศน์ตามคำขอรูปแบบหนึ่งที่กำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ นอกจากนี้ เรายังสามารถเข้าถึงวีดิทัศน์ตามคำขอผ่าน
โปรแกรมประยุกต์ลูกข่ายใน
คอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ (เช่น
ไอทูนส์) ได้ด้วยสายการบินบางแห่งให้บริการวีดิทัศน์ตามคำขอเป็น
ความบันเทิงในเที่ยวบินแก่ผู้โดยสาร โดยให้ผู้โดยสารแต่ละคนเป็นผู้ควบคุมการเล่นเนื้อหาผ่านหน้าจอที่ฝังตัวอยู่ในเบาะที่นั่งหรือที่วางแขน หรือบางแห่งก็ให้บริการผ่านเครื่องเล่นสื่อแบบพกพา บริษัทที่ให้บริการวีดิทัศน์ตามคำขอบางแห่ง (เช่น
เน็ตฟลิกซ์) มีโครงสร้างธุรกิจขึ้นอยู่กับการสมัครสมาชิกซึ่งกำหนดให้ผู้ใช้ต้องจ่ายค่าบริการรายเดือนในการเข้าถึงเนื้อหา ในขณะที่บริษัทอื่น ๆ มีโครงสร้างธุรกิจขึ้นอยู่กับการโฆษณา โดยผู้ใช้สามารถเข้าถึงเนื้อหาได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายและตัวบริการต้องพึ่งการขายโฆษณาเป็นกระแสรายได้หลัก