ศาสนาประจำรัฐ หรือ
ศาสนาประจำชาติ (
อังกฤษ: state religion) บางทีเรียก
ศาสนาซึ่งเป็นที่ยอมรับ (established religion) หรือ
ศาสนาทางการ (official religion) เป็นคณะหรือลัทธิทางศาสนาที่รัฐอธิปไตยรัฐหนึ่ง ๆ อนุมัติอย่างเป็นทางการ รัฐที่มีศาสนาอย่างเป็นทางการนั้น แม้ไม่ใช่
รัฐฆราวาส ก็ไม่จำต้องเป็นรัฐแบบ
เทวาธิปไตยเสมอไป เช่น รัฐที่ผู้ปกครองควบตำแหน่งทั้งทางโลกและทางสงฆ์ ส่วนศาสนาประจำรัฐนั้น แม้ได้รับอนุมัติจากรัฐ ก็ไม่จำเป็นที่รัฐจะอยู่ในความควบคุมของศาสนา หรือศาสนาจะอยู่ในความควบคุมของรัฐเสมอไปศาสนาประจำรัฐนั้นปรากฏโฉมอยู่ทั่วทุกวัฒนธรรมใน
ประวัติศาสตร์ของมวลมนุษย์ ความสัมพันธ์ระหว่างลัทธิศาสนาและรัฐนั้นเป็นที่ถกเถียงกันมาแต่โบราณ เช่น ในงานของ
แวร์โร (Varro) ที่เรียกศาสนาประจำรัฐว่า
ศาสนาของพลเมือง (theologia civilis) สำหรับศาสนาคริสต์นั้น คริสตจักรที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐเป็นแห่งแรก คือ
คริสตจักรอัครทูตอาร์เมเนีย (Armenian Apostolic Church) ซึ่งตั้งขึ้นใน ค.ศ. 301
[2] และยังมีศัพท์
คริสตจักรประจำรัฐ (state church) ที่ใช้เรียกองค์การศาสนาคริสต์ที่รัฐอนุมัติในตะวันออกกลาง รัฐที่ประชากรส่วนใหญ่เป็นอิสลามยกเอาศาสนาอิสลามเป็นศาสนาประจำรัฐ แต่ข้อจำกัดทางศาสนานั้นมากน้อยต่างกันไป เช่น ผู้ปกครอง
ซาอุดีอาระเบียมีอำนาจทั้งทางฆราวาสและทางศาสนา ส่วนประธานาธิบดีแห่งอิหร่านซึ่งต้องเป็นฆราวาสนั้นต้องปฏิบัติตามคำตัดสินขององค์การศาสนานับแต่เกิด
การปฏิวัติอิหร่านเมื่อ ค.ศ. 1979 เป็นต้นมาระดับการกำหนดให้พลเมืองต้องถือศาสนาตามรัฐในสังคมปัจจุบันนั้นก็ต่างกันไปในแต่ละท้องที่ เช่น มีระดับสูงในซาอุดีอาระเบีย และมีระดับน้อยถึงไม่มีเลยในกรีก เดนมาร์ก อังกฤษ และไอซ์แลนด์