สถาปัตยกรรมจีน เป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมที่พัฒนามานับพันปี ก่อนที่จะมีอิทธิพลต่อสถาปัตยกรรมในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ตั้งแต่มีความชัดเจนในรูปแบบในช่วงต้นของราชวงศ์ องค์ประกอบที่สำคัญของสถาปัตยกรรมยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง สิ่งที่เปลี่ยนแปลงมีเพียงรายละเอียดการตกแต่ง โดยเริ่มตั้งแต่ราชวงศ์ถัง สถาปัตยกรรมจีนมีอิทธิพลโดยตรงต่อรูปแบบสถาปัตยกรรมของญี่ปุ่น เกาหลี มองโกล และเวียดนาม รวมถึงมีอิทธิพลบางส่วนกับสถาปัตยกรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียใต้ อาทิ มาเลเซีย สิงคโปร์ ศรีลังกา ไทย ลาว กัมพูชา และฟิลิปปินส์[1][2][3][4][5][6][7]สถาปัตยกรรมจีนมีลักษณะที่สำคัญได้แก่ มีความสมมาตรทั้งสองแกน, มีพื้นที่เปิดที่โอบล้อม, มีแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับฮวงจุ้ย เช่น ลำดับชั้นของทิศทาง, การให้ความสำคัญกับแนวพื้นดิน และการอ้างถึงจักรวาลวิทยา, นิยายปรัมปรา และสัญลักษณ์นิยม