สมัยคลาสสิก (
อังกฤษ: classical antiquity หรือ classical era หรือ classical period) เป็นคำที่ใช้กว้าง ๆ สำหรับสมัยประวัติศาสตร์วัฒนธรรมที่มีศูนย์กลางอยู่ใน
บริเวณเมดิเตอร์เรเนียนที่ประกอบด้วยการผสมผสานระหว่าง
กรีกโบราณกับ
โรมันโบราณที่เรียกว่า
โลกกรีก-โรมัน สมัยคลาสสิกเป็นสมัยที่วรรณคดี
กรีกและ
ละตินมีความรุ่งเรือง
[1]สมัยคลาสสิกถือกันว่าเริ่มขึ้นเมื่อมีการบันทึกวรรณกรรมกรีกเป็นครั้งแรกที่เริ่มด้วยมหากาพย์ของ
โฮเมอร์ ราวศตวรรษที่ 8 ถึง 7 ก่อนคริสต์ศตวรรษ และดำเนินต่อมาจนกระทั่งถึงสมัยการเผยแพร่ของ
คริสต์ศาสนาและ
การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันในคริสต์ศตวรรษที่ 5 จนมาสิ้นสุดลงในปลาย
สมัยโบราณตอนปลาย ราว ค.ศ. 300–600 ผสานต่อไปยัง
สมัยกลางตอนต้น (ค.ศ. 600–1000) ยุคสมัยอันยาวนานนี้ครอบคลุมวัฒนธรรมที่แตกต่างกันในหลายบริเวณของช่วงระยะเวลานั้น สมัยคลาสสิกอาจจะหมายถึงสมัยอันเป็นสมัยอุดมคติโดยผู้คนในสมัยต่อมา ตามคำกล่าวของ
เอดการ์ อัลเลน โพ ที่ว่า "ความรุ่งโรจน์ของกรีก ความยิ่งใหญ่ของโรมัน"
[2]วัฒนธรรมของกรีกโบราณมีอิทธิพลเป็นอันมากต่อภาษา ระบบการปกครอง ระบบการศึกษา ปรัชญา วิทยาศาสตร์ ศิลปะ และสถาปัตยกรรมของยุคใหม่ และเป็นเชื้อที่นำมาสู่
ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาต่อมาในยุโรปตะวันตก และต่อมาใน
ยุคฟื้นฟูคลาสสิกในคริสต์ศตวรรษที่ 18 และ 19