สิทธิบัตรซอฟต์แวร์จะปกป้องผู้เขียนจากการคัดลอกและอ้างสิทธิในการเขียนซอฟต์แวร์ แต่สิทธิบัตรไม่ได้เกิดขึ้นอัตโนมัติ ผู้เขียนจะต้องร้องขอสิทธิบัตรในแต่ละประเทศหรือภูมิภาค (เช่น สำนักงานสิทธิบัตรแห่งยุโรป) เอง โดยที่ในสิทธิบัตรนี้จะต้องเปิดเผยวิธีการที่จะสร้างและใช้ซอฟต์แวร์ในระดับที่เพียงพอในระดับที่ผู้อื่นที่มีความสามารถในการเขียนโปรแกรมนั้นสามารถจะนำไปเขียนใหม่ได้โดยไม่ต้องทดลองใหม่ และใช้ซอฟต์แวร์ถ้าหากการใช้นั้นไม่ได้เป็นไปแบบชัดแจ้ง ขณะที่ ลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์นั้นคุ้มครองทันทีโดยผู้เขียนไม่ต้องร้องขอเพื่อป้องกันการคัดลอกรหัสต้นฉบับเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 รัฐบาลสหราชอาณาจักรให้ความเห็นอย่างเป็นทางการว่าไม่ควรมีสิทธิบัตรใด ๆ สำหรับการคิดค้นที่ทำให้เกิดความก้าวหน้าแค่เพียงในสาขาซอฟต์แวร์และแม้ว่าในบางเขตกฎหมาย เช่น สหรัฐอเมริกา จะเปิดเสรีกว่าในการออกสิทธิบัตรสำหรับการคิดค้นที่เกี่ยวกับซอฟต์แวร์แต่สิทธิบัตรเหล่านั้นจะไม่สามารถบังคับใช้ได้สหราชอาณาจักร[1]