หน่วยวัดแบบอังกฤษ หรือ หน่วยวัดอิมพีเรียล (อังกฤษ: imperial units, imperial system) คือ หน่วยการวัดที่กำหนดโดย พระราชบัญญัติน้ำหนักและมาตรวัด ค.ศ.1824 (Weights and Measures Acts 1824) และได้รับการพัฒนาต่อมาด้วยพระราชบัญญัติและมาตรวัดฉบับอื่น ๆ หน่วยวัดอิมพีเรียลเข้ามาแทนที่ มาตรฐานการวัดแบบวินเชสเตอร์ (Winchester Standards) ซึ่งใช้ระหว่างปี ค.ศ.1588 ถึง ค.ศ.1825 ในสมัยรุ่งเรื่องของจักรวรรดิอังกฤษ หน่วยวัดอิมพีเรียลได้รับสถานะการเป็นหน่วยวัดอยางเป็นทางการในดินแดนของจักรวรรดิอังกฤษ แต่ภายหลัง ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 อดีตประเทศที่เคยเป็นอาณานิคมของอังกฤษได้หันไปใช้ระบบการวัดแบบเมตริก ตามระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ (SI units) แทน