ห้องปฏิบัติการแรงขับเคลื่อนไอพ่น หรือ เจพีแอล (อังกฤษ: Jet Propulsion Laboratory, JPL) เป็นศูนย์วิจัยและพัฒนาจากทุนของรัฐบาลกลางสหรัฐ และทุนจากองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ หรือนาซา ตั้งอยู่ในเมืองลาแคนาดา ฟลินทริดจ์ รัฐแคลิฟอร์เนีย[1] ประเทศสหรัฐอเมริกา แต่มักถูกเข้าใจว่าเป็นส่วนหนึ่งของเมืองแพซาดีนา รัฐแคลิฟอร์เนีย เนื่องจากใช้รหัสไปรษณีย์เดียวกันเจพีแอลถือกำเนิดขึ้นในปี 1930 ปัจจุบันอยู่ในการกำกับดูแลขององค์การนาซา และดำเนินงานโดยสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย หรือ แคลเทค (Caltech)[2] หน้าที่หลักคือการสร้างและดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับภารกิจยานอวกาศไร้คนขับทั้งหมด นอกจากนี้ยังรับผิดชอบการดำเนินงานทั้งหมดของเครือข่ายอวกาศห้วงลึก (Deep Space Network, DSN) ซึ่งเป็นอีกหน่วยงานขององค์การนาซา โครงการที่สำคัญของศูนย์วิจัยเจพีแอลได้แก่ ยานสำรวจมาร์สซายน์เอนซ์แลบบอราทอรี (Mars Science Laboratory) ซึ่งรวมถึงรถโรเวอร์คิวริออซิตี (Curiosity), ยานสำรวจมาร์สรีคอนเนสเซนซ์ออร์บิเตอร์ (Mars Reconnaissance Orbiter), ยานสำรวจจูโน (Juno) ที่โคจรรอบดาวพฤหัสบดี, กล้องโทรทรรศน์รังสีเอกซ์นิวสตาร์ (NuSTAR), ดาวเทียมสแมพ (SMAP) สำหรับตรวจสอบความชื้นของดินบนพื้นโลก, และกล้องโทรทรรศน์อวกาศสปิตเซอร์ (Spitzer) นอกจากนี้เจพีแอลยังดูแลฐานข้อมูลเทห์วัตถุขนาดเล็ก (Small-Body Database, SBDB) รวมถึงการรวบรวมและเผยแพร่รายชื่อและข้อมูลทางกายภาพของเทห์วัตถุขนาดเล็กในระบบสุริยะ (Small Solar-System Bodies, SSSB) ที่รู้จักทั้งหมดอีกด้วย ห้องควบคุมการบินอวกาศของเจพีแอล (Space Flight Operations Facility) และห้องจำลองสภาพอวกาศขนาด 25 ฟุต (Twenty-Five-Foot Space Simulator) ถูกประกาศให้เป็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของชาติเจพีแอลก่อตั้งขึ้นจากแนวคิดของนายธีโอดอร์ ฟอน คาร์มาน (Theodore von Kármán) ศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมการบินและอวกาศผู้มีชื่อเสียงของสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียในขณะนั้น วัตถุประสงค์เพื่อทำการค้นคว้าวิจัยด้านแรงขับเคลื่อนของจรวด โดยก่อนหน้าสงครามโลกครั้งที่ 2 ทางกองทัพอากาศสหรัฐได้ใช้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ในการพัฒนาการวิ่งขึ้นโดยใช้ไอพ่น หรือ จาโตะ (Jet-Assisted Take-Off, JATO) เพื่อช่วยให้เครื่องบินทิ้งระเบิดสามารถบินขึ้นบนทางวิ่งที่สั้นลง หลังสิ้นสุดสงครามทางศูนย์วิจัยได้เปลี่ยนบทบาทมาเน้นการออกแบบจรวดและขีปนาวุธในนามของกองทัพสหรัฐ หลังจากนั้น ในช่วงต้นยุคของการสำรวจอวกาศ เจพีแอลได้มีส่วนรวมในภาคกิจการส่งดาวเทียมของสหรัฐ ทั้งการออกแบบระบบติดตาม ชิ้นส่วนของจรวดนำส่ง รวมไปถึงดาวเทียม (เอ็กซ์พลอเรอร์ 1) ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้มีการผนวกศูนย์วิจัยแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของนาซาในปี 1958 ซึ่งขณะนั้นยังเป็นหน่วยงานด้านอวกาศของพลเรือนที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่ นับถึงวันนี้ ศูนย์วิจัยเจพีแอลได้มีส่วนช่วยให้เกิดโครงการสำรวจอวกาศในระบบสุริยะที่สำคัญของมนุษยชาติ ได้แก่ โครงการเซอร์เวเยอร์ (Surveyor), โครงการมาริเนอร์ (Mariner), โครงการวอยเอจเจอร์ (Voyager), โครงการไวกิ้ง (Viking), ยานอวกาศกาลิเลโอ (Galileo), และยานสำรวจกัสซีนี–เฮยเคินส์ (Cassini–Huygens) เป็นต้น