อักษรออร์คอน เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาเตอร์กิกพบครั้งแรกในหุบเขาแม่น้ำออร์คอน ประเทศมองโกเลีย มีอายุราว พ.ศ. 1300 ลักษณะคล้ายอักษรรูนส์ ซึ่งอาจจะมาจากอิทธิพลของวัสดุที่ใช้เขียนที่เป็นของแข็ง เช่น หิน หรือไม้ คาดว่ามาจากอักษรซอกเดียรูปไม่โค้ง ต่อมาอักษรนี้ถูกแทนที่ด้วยอักษรอุยกูร์ที่พัฒนามาจากอักษรซอกเดียตัวโค้ง เขียนจากขวาไปซ้ายในแนวนอน หรือจากล่างขึ้นบนและขวาไปซ้ายในแนวตั้ง โดยหมุนตัวอักษรไป 90องศา พยัญชนะบางตัวมีสองรูป สำหรับใช้เป็นสระหน้าและสระหลัง