เจ้าจอมสมบุญ ท.จ.ในรัชกาลที่ 5 เกิดที่บ้านตำบลถนนสำเพ็ง กรุงเทพมหานคร เมื่อ ณ วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2420 บิดาของท่านคือ นายซุ้ย มันประเสริฐ (2404-2470) มารดาคือ ท่านบุญมา สกุลของท่านนั้นสืบมาแต่ ท่านหมื่นประเสริฐ หรือ เจ้าสัวมัน นายอากรในรัชกาลที่ 3 นามสกุลนี้จึงได้รับพระราชทานพระมหากรุณาพระราชทานว่า"มันประเสริฐ" ท่านเจ้าจอมมีน้องร่วมมารดา 4 คน ร่วมบิดาอีก 4 คน ถึงแก่กรรมครั้งยังเยาว์เกือบทุกคน คงมีชีวิตจนโตอยู่เพียงคนเดียว ชื่อ นายใหม่ มันประเสริฐ แต่ก็ถึงแก่กรรมไปก่อนท่านเช่นกันเมื่อท่านมีอายุพอสมควร บิดาจึงส่งเข้าไปอยู่ในพระบรมมหาราชวัง ในที่สุดทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้เป็นเจ้าจอม รับราชการใกล้ชิดพระยุคลบาท มาตลอดทั้งในพระบรมมหาราชวัง และพระราชวังสวนดุสิต ท่านรับราชการมาจนสิ้นรัชกาลที่ 5 จึงกราบถวายบังคมทูลลาออกมาพักอยู่บ้านเดิมในสำเพ็ง แต่ยังคงเข้าเฝ้าพระวิมาดาเธอกรมพระสุทธาสินีนาฎ ที่พระราชวังสวนสุนันทาโดยตลอด จนสิ้นพระชนม์ ในปี พ.ศ. 2472ตลอดชีวิตของท่านเจ้าจอมกอปรไปด้วยการบุญและความกตัญญู ที่สำคัญที่สุด คือ ได้ดูแลบิดาซึ่งป่วยเป็นเส้นประสาทพิการ เพราะตกภูเขาคราวตามเสด็จรัชกาลที่ 5 ประพาสเกาะช้าง เมื่ออายุ 22 จนท่านบิดาถึงแก่กรรม เมื่ออายุ 67 ปี ใน พ.ศ. 2470ในด้านการบุญนั้น ได้สร้างและบริจาคสิ่งของให้แก่สถานที่ต่างๆ อาทิตลอดชีวิตยังได้พยายามแสวงหาความรู้ใส่ตัวเสมอ เช่น ในปี พ.ศ. 2499 อายุ 80 ปี ได้เดินทางโดยเครื่องบินไปเที่ยวยังประเทศญี่ปุ่น ฮ่องกง และมาเก๊า กับนายกระสินธุ์ มันประเสริฐ ผู้เป็นบุตรบุญธรรม และครั้งหลังสุดก่อนอนิจกรรม ยังได้เดินทางไปเที่ยวทัศนาจรล่องแก่งเชียงใหม่ กับคณะของคุรุสภาท่านได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์สูงสุด คือ ทุติยจุลจอมเกล้า ในปี พ.ศ. 2500 ต่อมาในเดือนกันยายน พ.ศ. 2501 จึงเริ่มป่วยด้วยเบาหวานกำเริบ และถึงอนิจกรรมเมื่อเวลา 20.45 น. ของวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2501 สิริอายุได้ 82 ปี