เซียว ต้ง (อักษรโรมัน: Xiao Dong จีน: 蕭棟; สวรรคตปี 552) มีพระนามเดิมว่า หยวนจี (อักษรโรมัน: Yuanji จีน: 元吉) บางครั้งรู้จักกันในชื่อก่อนสวรรคตว่า อ๋องแห่งอู่จาง (อักษรโรมัน: Prince of Yuzhang จีน: 豫章王)), เป็น จักรพรรดิแห่งจีนในราชวงศ์เหลียง โดยสังเขป ในปี ค.ศ. 551 โดยมีแม่ทัพ โหว จิง คุมตำแหน่งสมุหนายกที่เมืองหลวง เจี้ยนคัง แม่ทัพโหวต้องการแสดงความแข็งแกร่งของเขา จึงปลด จักรพรรดิเจี้ยนเหวิน พระนัดดาของเซียวต้งออกจากราชสมบัติ และสถาปนาเซียวต้งขึ้นครองราชย์แทน ด้วยฐานะที่เซียวต้งคือรัชทายาท ในสมัยจักรพรรดิเหลียงอู่ในช่วงรัชสมัยสั้นๆ อำนาจของเซียว ต้งอยู่ภายใต้การควบคุมของโหวจิงโดยสิ้นเชิง เพียงสองเดือนครึ่งหลังจากที่เสี่ยวตงขึ้นเป็นจักรพรรดิ โหวจิงก็บังคับให้เขามอบบัลลังก์ให้ตัวเองขึ้นครองบัลลังก์ในฐานะจักรพรรดิแห่งฮั่น ในปี ค.ศ. 552 กองทหารของ หวัง เสิงเปียน ซึ่งเป็นแม่ทัพที่จงรักภักดีต่อ เซียว อี้ พระนัดดาของเซียวต้ง ยึดเมืองหลวงเจี้ยนคังกลับคืนมา และแม่ทัพ จู้ เหม่ยเจิ๋น (อักษรโรมัน: Zhu Maichen จีน: 朱買臣) ยึดถือพระโองการของเซียว อี้ ได้โยนตัวเซียวต้ง และพี่ชายสองคนของเขาจมน้ำตายในแม่น้ำแยงซี