เทือกเขาชิรากามิ (ญี่ปุ่น: 白神山地 โรมาจิ: Shirakami-sanchi) เป็นเทือกเขาที่ทอดตัวอยู่ตามแนวแบ่งเขตจังหวัดอากิตะ และจังหวัดอาโอโมริ บริเวณเทือกเขามีพื้นที่ประมาณ 1,300 ตารางกิโลเมตร หรือ 812,500 ไร่ มียอดเขาที่สูงกว่า 1,000 เมตรเป็นจำนวนมาก ยอดที่สูงที่สุดคือ ยอดเขามูกาอิชิรากามิ มีความสูง 1,243 เมตร รอบ ๆ เทือกเขามีคนอาศัยอยู่มาเป็นเวลาช้านานแล้ว และมีความผูกพันอย่างแน่นแฟ้นกับผืนป่าบีชที่พวกเขาถือว่าเป็นป่าศักดิ์สิทธิ์ ในปี พ.ศ. 2525 (ค.ศ. 1982) มีการวางแผนก่อสร้างถนนบริเวณเทือกเขา แต่เนื่องจากตามแผนนี้จะต้องตัดถนนผ่านใจกลางของเทือกเขา ทำให้ถูกคัดค้านจากกลุ่มผู้อนุรักษ์ธรรมชาติ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2526 (ค.ศ. 1983) ได้มีการค้นพบนกหัวขวานดำสายพันธุ์หายากในป่าบีช และได้ยกสถานะให้เป็นอนุสรณ์ทางธรรมชาติ งานด้านการอนุรักษ์จึงมีความสำคัญมากขึ้น และแผนการก่อสร้างถนนก็ถูกยกเลิกไปในที่สุดในปี พ.ศ. 2532 (ค.ศ. 1989)