ในทาง
ฟิสิกส์ แรง คือ อันตรกิริยาใด ๆ เมื่อไม่มีการขัดขวางแล้วจะเปลี่ยนแปลง
การเคลื่อนที่ของ
วัตถุไป
[1] แรงที่สามารถทำให้วัตถุซึ่งมี
มวลเปลี่ยนแปลง
ความเร็ว (ซึ่งรวมทั้งการเคลื่อนที่จาก
ภาวะหยุดนิ่ง) กล่าวคือ
ความเร่ง ซึ่งเป็นผลมาจากการใช้
พลังงาน แรงยังอาจหมายถึงการผลักหรือการดึง แรงเป็นปริมาณที่มีทั้ง
ขนาดหรือ
ทิศทาง วัดได้ใน
หน่วยของ
นิวตัน โดยใช้สัญลักษณ์ทั่วไปเป็น
Fตาม
กฎการเคลื่อนที่ข้อที่ 2 ของนิวตัน กล่าวว่า
แรงลัพธ์ที่กระทำต่อวัตถุมีค่าเท่ากับ
อัตราของ
โมเมนตัมที่เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา ถ้ามวลของวัตถุเป็นค่าคงตัว จากกฎข้อนี้จึงอนุมานได้ว่า
ความเร่งเป็นสัดส่วนโดยตรงกับแรงลัพธ์ที่กระทำต่อวัตถุในทิศทางของแรงลัพธ์และเป็นสัดส่วนผกผันกับมวลของวัตถุแนวคิดเกี่ยวกับแรง ได้แก่
แรงขับซึ่งเพิ่มความเร็วของวัตถุให้มากขึ้น
แรงฉุดซึ่งลดความเร็วของวัตถุ และ
ทอร์กซึ่งทำให้เกิด
การเปลี่ยนแปลงความเร็วในการหมุนของวัตถุ ในวัตถุที่มีส่วนขยาย แรงที่ทำกระทำคือแรงที่กระทำต่อส่วนของวัตถุที่อยู่ติดกัน การกระจายตัวของแรงดังกล่าวเป็น
ความเครียดเชิงกล ซึ่งไม่ทำให้เกิดความเร่งของวัตถุมื่อแรงสมดุลกัน แรงที่กระจายตัวกระทำบนส่วนเล็ก ๆ ของวัตถุอาจเรียกได้ว่าเป็น
ความดัน ซึ่งเป็นความเคลียดอย่างหนึ่งและถ้าไม่สมดุลอาจทำให้วัตถุมีความเร่งได้ ความเครียดมักจะทำให้วัตถุเกิด
การเสียรูปของวัตถุที่เป็นของแข็งหรือการไหลของ
ของไหล