แหล่งแซนาดู ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของกำแพงเมืองจีน แหล่งโบราณคดีแซนาดูล้อมรอบด้วยซากเมืองหลวงตามตำนานของกุบไลข่าน ออกแบบโดยที่ปรึกษาชาวจีนของผู้ปกครองชาวมองโกล ชื่อ ลิว บิงซง (Liu Bingzhdong) ในปี ค.ศ.๑๒๕๖ (พ.ศ. ๑๗๙๙) บนพื้นที่มากกว่า ๒๕,๐๐๐ เฮกเตอร์ แหล่งแสดงให้เห็นถึงความพยายามที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยการผสมผสานวัฒนธรรมของชาวมองโกลเร่ร่อนกับชาวจีนฮั่นเข้าด้วยกัน สถานที่นี้เป็นฐานที่มั่นจากที่ซึ่งกุบไลข่านสถาปนาราชวงศ์หยวนซึ่งปกครองจีนอยู่กว่าร้อยปี ขยายอาณาเขตข้ามทวีปเอเชียออกไป การถกเถียงในข้อศาสนาซึ่งเกิดขึ้นที่นี่ มีผลทำให้เกิดการแผ่กระจายพระพุทธศาสนาแบบทิเบตไปสู่เอเชียตะวันออกเฉียงเหนืออันเป็นวัฒนธรรมและประเพณีความเชื่อทางศาสนาหนึ่งที่ยังคงถือปฏิบัติอยู่จนทุกวันนี้ ตัวแหล่งได้รับการวางผังตามแบบอย่างความเชื่อเรื่องฮวงจุ้ยจีนซึ่งสัมพันธ์กับภูเขาและแม่น้ำ ร่องรอยของเมืองยังคงเหลือให้เห็น รวมทั้งวัดวาอาราม พระราชวัง สุสาน กระโจมพักแรมของชนเผ่าเร่ร่อน และคลองส่งน้ำไต้ฝานหยานควบคู่ไปกับทางน้ำอื่น ๆ